Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1988, Blaðsíða 108

106
MÚLAÞING
hann þar til hann varð glóandi, fórum með hann fram í bæjardyr og
rákum skörunginn út í snjóinn. Þá kom suðandi hvæshljóð og mikill
reykur. Við skiptumst á við þetta. Einu sinni þegar eg var að hita
skörunginn varð mér á að koma við skorðuna með honum og með
þeim afleiðingum að hún losnaði og potturinn steyptist um leið fram
yfir sig og allur grauturinn hvolfdist úr honum. Eg stóð beint framan
við pottinn og varð of seinn til að forða mér. Grauturinn lenti á báðum
fótum mínum, en félagi minn slapp alveg. Eg fann ógurlegan sviða og
flýtti mín inn göngin.
Undir baðstofunni var piltastofa, og þar var bekkur sem eg settist í
og fór að bisa við að komast úr skóm og sokkum, gekk það mjög illa,
og þegar eg hafði komist úr á öðrum fæti þá gafst eg hreinlega upp en
hélt áfram að skæla.
Rökkursvefninn var búinn og allir farnir að vinna, lét svo hátt í
rokkunum að enginn heyrði til mín. Eldabuskan hafði komið að strax
og potturinn var kominn á hliðina og hún skammaði strákinn sem með
mér var svo hann þorði ekki að fara inn. Þannig var það að enginn
hirti um mig langa stund. Loksins heyrði þó einhver vælið í mér og þá
var strax farið að athuga þetta og eg tekinn til meðhöndlunar. Sá
fóturinn sem eg hafði ekki getað klætt mig úr á, var mikið meira
brunninn og því lá eg mikið lengur. Þegar eg hafði legið í sex vikur
var mér leyft að fara fram úr rúminu til að prófa fæturna. Þá rifnuðu
strax upp sárin á verri fætinum og blóðið þrýstist út um sárin. Allt mitt
líf hafa örin eftir brunasárin sést á öðrum fætinum.
Og sumarið kom með „sól í fangi og blóm við barm“. Eg hafði aftur
náð frískleika mínum, var á hlaupum aftur og fram og út og suður.
Eg hlustaði á flugurnar sem sveimuðu kringum spyrðubandið á bæjar-
þilinu og sungu í kór sinn svæfandi söng. Það var búið að smala til
rúnings og marka öll lömbin sem til náðist - og setja gula og rauða
bandspotta í eyru þeirra sem voru eign barnanna eða vinnukvenna.
II
Það var líka búið að safna keytu í stóra tunnu og nú átti að byrja
að þvo ullina. Það tók vanalega nokkra daga. Fyrst þurfti að undirbúa
þvottinn. Það þurfti að flytja allskonar þvottatæki á þvottastaðinn, svo
sem stærsta þvottapottinn sem til var á heimilinu, laga til hlóðir sem
skemmst höfðu frá því að ull var síðast þvegin, koma með tvo kláfa
(sem vanalega voru tveir meisar), smíða grind, ef ekki var til, sem sett