Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1988, Page 112

110
MÚLAÞING
metra frá sér út í móa. Nú var boli kominn í stríðsham og ætlaði að
ganga þarna á röðina og gera öllum einhver skil. Athygli fólks beindist
skjótt að þessum vágesti og reyndi hver að bjarga sér sem best hann
gat. En konur urðu svifaseinar og leist bola sérlega vel á eina skraut-
klædda hefðarfrú sem stóð þar og hafði ekki enn veitt því athygli hvaða
hróp þetta voru sem heyrðust úr öllu áttum. Boli notaði sér það og
renndi sér beint að henni þar sem hún stóð alveg óviðbúin. En í þetta
sinn tókst honum ekki eins vel og við manninn áður, en kastaði henni
þó um og ætlaði svo að gera henni betri skil - stóð yfir henni mjög
ófrýnilegur. En áður en til þess kæmi höfðu nokkrir menn komið
hlaupandi til og einn þeirra, sem var hið mesta karlmenni að burðum,
sveif nú á bola. Það skipti engum togum að hann náði granataki á
honum og sneri hann niður, og svo komu hinir til hjálpar með því að
varna honum að standa upp á meðan komið var með band og hann
nú mýldur og leiddur aftur á sinn stað. Þar var svo frá honum gengið
að hann gæti ekki aftur losað sig.
Þessi tarfur, sem var tæplega ársgamall, var rétt á eftir keyptur til
að vera kynbótanaut í minni sveit, og þar lifði hann til gamals aldurs
með hring í miðsnesi, og á sumrin var hann ævinlega hafður með kefli
og oftast bundinn við tjóður, því aldrei mátti treysta honum, og ævin-
lega voru tveir menn með hann þegar hann var leiddur á milli bæja.