Þjóðmál - 01.09.2009, Blaðsíða 7

Þjóðmál HAUST 2009 5
En er ekki fjármálageirinn heimur hægri
manna? Ekki er það nú einhlítt . Hið nýja
auðvald víða um heim hneigðist mjög til
vinstri . Fjöl miðlar íslensku skuldakóng anna,
Frétta blaðið og Morgunblaðið, eru dæmi-
gerð vinstri blöð . Og sá stjórnmálaflokk-
ur á Íslandi sem þjónaði skuldakóng un um
best var Samfylkingin . Mesta gagnrýnin á
skulda kóngana og bankana kom frá Davíð
Odds syni, bæði meðan hann var form aður
Sjálf stæðis flokksins og eftir að hann hætti .
En vilja ekki hægri menn sem mest
frelsi og þar með opinbert eftirlitsleysi í
fjár málageiranum? Hvergi var eftirlitið
meira en í Bandaríkjunum og þar varð
krísan einna mest . Á EES-svæðinu gilda
ítarlegar reglur um bankastarfsemi sem öll
Evrópuríki töldu fullnægjandi og Sjálfstæð-
isflokk urinn á Íslandi ber enga ábyrgð á
umfram aðra stjórnmálaflokka . Og eftirlit
með íslenska bankakerfinu heyrði undir
bankamálaráðherrann, viðskiptaráðuneyt-
ið . Þar hafa fram sóknarmenn lengst af
síðasta áratug farið með völd en þegar mest
á reyndi sat þar Samfylkingarmaður .
En einkavæðingin, var hún ekki upphaf-
ið að því sem aflaga fór? Vafalaust hefði
mátt haga einkavæðingu rík is bankanna
með öðrum hætti, fram kvæma hana smátt
og smátt á lengri tíma, fá erlenda banka til
samstarfs og stuðla að dreifðri eignaraðild
o .s .frv . En ekkert samhengi er á milli einka-
væðingar ríkisbanka á Íslandi og hinnar al-
þjóðlegu fjármálakreppu . Í öðrum löndum
voru það ekki ný-einkavæddir bankar sem
settu allt á annan endann . Þar voru það
jafnt gamlir bankar og nýir, jafnt reyndir
bankamenn og óreyndir, sem urðu hruna-
dansinum að bráð . Hvergi í heiminum er
fjár málakreppan tengd einkavæðingu banka
– nema á Íslandi .
Það er því sama hvar borið er niður:
Fráleitt er með öllu að kenna hægri stefnu í
stjórn málum – og Sjálfstæðisflokknum sér-
staklega – um fjármála kreppuna og hrun
íslenska bankakerfisins .
Ætli ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur sé ekki versta ríkisstjórn sem við
höfum mátt búa við? Hafa þær þó margar
verið slæmar . „Verklausa vinstristjórnin“
virðist réttnefni .
Morgunblaðið ber mesta ábyrgð á
rang hug myndum þjóðar innar um getu
Jóhönnu Sig urðard óttur . Árum sam an
hamp aði blaðið henni sem einhvers konar
fyrirmynd annarra stjórnmálamanna og
þagði þunnu hljóði um þær hrikalegu
afleiðingar sem stjórnar athafnir hennar
hafa haft fyrir skattgreiðendur . Má þar t .d .
nefna félagslega íbúðakerfið sem hún stóð
fyrir og setti annað hvert sveitarfélag úti á
landi á hausinn . Og ekkert er tekið í lurg-
inn á Jóhönnu núna fyrir að bregðast á úr-
slita stundu og tala ekki máli þjóðarinnar á
erlendum vettvangi þegar að henni er sótt .
Raunar er hrollvekjandi að hugsa til þess
að á örlagastundu fyrir íslenska þjóð skuli
fólk á borð við Jóhönnu Sigurðardóttur,
Stein grím J . Sigfússon og Össur Skarhéð-
ins son vera í stafni þjóðarskútunnar . Verður
Ísa lands óhamingju allt að vopni?!
Vinstri slagsíðan á fjölmiðlunum gerir það
að verkum að tekið er með silki hönsk um á
verklausu vinstristjórninni . Þótt ráð herrar
ríkisstjórnarinnar snúist eins og skoppara-
kringlur, segi eitt í dag og annað á morgun,
gefi villandi upplýsingar og séu sumir alls
ekki starfi sínu vaxnir, láta fjölmiðlarnir
eins og ekkert sé .
Stjórnandstaðan er jafnvel atyrt fyrir að
gegna sínu nauðsynlega hlutverki að veita
aðhald . Skyndilega á stjórnarandstaðan að
sýna „ábyrgð“, eins og það er kallað, en það
þýðir að leggja hinum sundurþykku ríkis-
stjórn ar flokkum lið við að koma mikil-
vægum málum í gegnum þingið .
Í engu landi hefði stjórnmálaforingi