Þjóðmál - 01.09.2009, Qupperneq 41

Þjóðmál HAUST 2009 39
Nú er komið í ljós að þeim sem treyst var
fyrir bönkunum reyndust ekki traustsins
verðir . Eru þá þeir sem af einlægni treystu
þeim ábyrgir en ekki bankamennirnir sjálfir? Á
sínum tíma var breskt ráðgjafafyrirtæki fengið
til að meta væntanlega kaupendur og gáfu þeir
kaupendum bankanna sín bestu meðmæli . Á
þá núna að kalla ráðgjafana til ábyrgðar?
Ég býst við að niðurstaðan sé sú að menn
brugðust því trausti sem þeim var sýnt . Þeir
sem stjórnuðu bönkunum eru fyrst og fremst
ábyrgir en ekki stjórnvöld .
Margir hafa komið fram og þóst hafa séð þetta
allt fyrir, meðal annars Þorvaldur Gylfason . En
ef skoðað er það sem hann skrifaði fyrir hrun
stenst það ekki . Þessi ágæti maður, eins og ég
og fleiri, áleit bankamennina mikla snill inga .
Hann skrifaði til dæmis grein í Frétta blaðið
22 . nóvember 2007, tæpu ári fyrir hrunið, um
að fjármálamarkaðurinn væri orðinn að mikil-
vægri og vaxandi útflutningsgrein .
Þótt aðvörunarraddir hafi vissulega heyrst
á sínum tíma, meðal annars frá útlöndum,
hefði engum dottið í hug að halda því fram
sem núna virðist blasa við að útrás ar vík ing-
arnir hafi verið upp til hópa asnar í fjár málum
og bankamennirnir reynslu lausir kjánar .
Ífjölmiðlaumræðu síðustu mánaða hefur það gleymst að það var sjálfstæðismönn um
að þakka að ríkissjóður var að mestu skuldlaus
þegar hrunið varð . Ef vinstri menn hefðu
ráðið ríkjum á undanförnu árum stæðum við
örugglega mun verr að vígi til að takast á við
vandamálin því þá hefðu skuldir ekki verið
greiddar upp heldur skuldum safnað eins og
dæmin sanna .
Sjálfstæðismenn vissu að við gætum ekki
staðið við Icesaveskuldbindingarnar . Þess
vegna sömdu þeir ekki á þeim nótum sem
fram komu á minnisblaðinu fræga . Sjálf-
stæðis menn vissu líka, að það voru ýmis
laga leg atriði varðandi skuldbindingarnar
sem þyrfti að fá á hreint áður en sest yrði að
samn inga borðinu . Ef sjálfstæðismenn hefðu
fengið að starfa áfram í friði fyrir misvitrum
bús áhalda trommurum, þá værum við í betri
stöðu í dag .
Því má ekki gleyma að atburðirnir í haust
komu eins og þruma úr heiðskíru lofti . Það
varð vissulega örvænting á stjórnarheimilinu
eins og annarsstaðar í þjóðfélaginu – og í
örvæntingu hugsa menn ekki rökrétt . En
þegar stjórnvöld voru byrjuð að sjá til lands
og farin að átta sig á hlutunum þá urðu
trommararnir á Austurvelli til þess að öll sú
vinna var eyðilögð .
Eftir á að hyggja er það broslegt, að þeir
sem öskruðu hvað hæst „vanhæf ríkis stjórn“
voru í reynd að kalla yfir sig van hæfustu
ríkis stjórn sem sögur fara af .
Þau aulamistök sem hin vanhæfa vinstri
stjórn, sem nú situr, hefur gert taka út yfir allan
þjófa bálk . Hvaða heilvita fólki hefði dottið í
hug að senda tvo menn á gamalsaldri með litla
reynslu af samningagerð í klærnar á reynd-
um og þrautþjálfuðum samningamönnum
Breta og Hollendinga? Svo kemur Eva Joly
og ver okkur fimlega í erlendum fjöl miðlum,
kemur okkar málstað ágætlega á framfæri, en
þá tryllist aðstoðarmaður forsætis ráð herra! –
Þetta gætu verið súrrealísk atriði í áramóta-
skaupi, en þetta er því miður sá veruleiki sem
við búum við .
Mikil er ábyrgð forsvarsmanna Radda
fólksins . Þeir eyðilögðu stjórn landsins og
kostuðu okkur stórfé . Heilla vænlegast er að
þeir, eins og aðrir fávísir minnihlutahópar,
þagni smátt og smátt uns þeir hverfa af
sjónarsviðinu .
Sjálfstæðismenn um land allt þurfa nú að standa þétt saman og berjast fyrir
réttum málstað . Ef andstæðingarnir fara í
skotgrafirnar, þá gerum við það líka . Sann-
leikurinn hefur alltaf betur . Mig langar því
til að slá botn í þessa grein með snjallri
setningu úr síðasta hefti Þjóð mála – og
segja fyrir hönd allra sjálfstæðis manna:
„Það þarf afl til að andæfa lyginni!“