Gerðir kirkjuþings - 01.01.2013, Síða 5

5
Setningarræða forseta kirkjuþings, Magnúsar E. Kristjánssonar
Kirkjuþing 2013 er sett, 50. kirkjuþing hinnar íslensku þjóðkirkju. Verið öll hjartanlega
velkomin hingað í dag, kirkjuþingsfulltrúar og góðir gestir.
Í dag heilsum við sérstaklega nýjum innanríkisráðherra, frú Hönnu Birnu Kristjánsdóttur.
Við væntum árangursríks samstarfs og góðra samskipta við ráðherra og bjóðum hana
innilega velkomna á kirkjuþing.
Nú fer í hönd síðasta reglulega kirkjuþing á þessu kjörtímabili. Eðlilega hljótum við
þingfulltrúar að velta því fyrir okkur hvort við höfum komið þeim málum í farveg sem
e.t.v. brunnu á okkur þegar við gáfum kost á okkur til þessara starfa. Sjálfsagt sýnist sitt
hverjum í þeim efnum en það er ljóst að nokkur veigamikil mál hafa haft meiri fyrirferð
en önnur á þessu kjörtímabili.
Í upphafi kjörtímabilsins bar einna hæst skipun rannsóknarnefndar kirkjuþings, en tillaga
um það var samþykkt við aðra umræðu 14. nóvember 2010. Viðbrögð við niðurstöðu
rannsóknarnefndarinnar voru svo rædd á aukakirkjuþingi í júní 2011og svo á reglulegum
þingum 2011 og 2012.
Á kjörtímabilinu hafa orðið óvenjulega miklar mannabreytingar í helstu embættum
þjóðkirkjunnar. Nýr biskup var kjörinn sem og nýir vígslubiskupar. Einnig sagði forseti
kirkjuþings af sér af heilsufarsástæðum. Svo miklar breytingar á stuttum tíma hafa
auðvitað áhrif.
Niðurskurður á samningsbundnum greiðslum til kirkjunnar sem og stórfelldur niður­
skurður á sóknargjöldum hefur auðvitað litað flest mál sem hafa verið tekin fyrir á
undanförnum kirkjuþingum. Sá fjárhagsvandi sem sóknir hafa þurft að glíma við sem og
verulega skertar tekjur kirkjumálasjóðs hafa valdið öllu kirkjuþingsfólki miklum áhyggjum
og auðvitað hafa umræður um þá stöðu verið afar fyrirferðamiklar, og því miður er sú
erfiða staða ekki að baki.
Það eru mörg stór mál sem við í þjóðkirkjunni þurfum að takast á við.
Nefna má:
Fækkun fólks í kirkjunni.
Þunga fjárhagsstöðu.
Viðfangsefni er varða viðhorf og traust kirkjunnar.
Samskipti við ríkisvaldið.
Eðlilega veltir fólk því fyrir sér hverju við kirkjuþingsfulltrúar höfum komið í verk og þá
kannski sérstaklega því sem t.d. varðar þessar stóru áskoranir sem ég nefndi hér á undan
sem og ýmsar aðrar. Mörg mál eru viðkvæm og oft er sársaukafullt að takast á við slík
verkefni. Spurningin er hinsvegar hvenær er góður tími til þess að glíma við þau?