Gerðir kirkjuþings - 01.01.2013, Blaðsíða 10

10 11
Ávarp innanríkisráðherra, Hönnu Birnu Kristjánsdóttur
Heiðruðu fulltrúar á kirkjuþingi –
Biskup Íslands, góðir gestir.
Það er mikil ánægja fyrir mig að fá tækifæri til að ávarpa kirkjuþing og vera hér með ykkur
við setningu þess.
Nú er tæpt hálft ár síðan ég settist í stól innanríkisráðherra og tók þar með við kirkjumálum
í stjórnarráðinu. Ég hef á þessum tíma átt góð, upplýsandi og uppbyggileg samskipti við
fulltrúa þjóðkirkjunnar og vænti áframhaldandi góðs samstarfs um mikilvæg mál fyrir
íslenskt samfélag.
Við sem hér erum – fulltrúar ríkisvalds og fulltrúar kirkjunnar – eigum samleið á
svo mörgum sviðum. Þess vegna er mikilvægt að við vinnum vel saman til að virkja
samtakamátt þjóðarinnar – byggja upp traust, velvilja og von. Þar gegnir kristin trú og
kærleiksboðskapur kirkjunnar miklu hlutverki og getur verið ljós í því myrkri sem mætt
hefur of mörgum í okkar annars góða samfélagi.
Kæru þingfulltrúar.
Þær breytingar sem við höfum öll upplifað á undanförnum árum – hafa tekið sinn toll.
Sóknin hefur þurft að víkja fyrir vörninni hjá of mörgum einstaklingum og það sama er að
segja um þjóðfélagið allt – sem þurft hefur að skilgreina flestar forsendur og forgangsröðun
upp á nýtt.
En þó við vitum og séum reglulega minnt á það að mótvindurinn sé ekki frá – þá stefnum
við á betri tíma og þangað stefnum við meðal annars með trúna að vopni.
Nokkur umræða hefur verið í samfélaginu á liðnum misserum um gildi og hlutverk
kristinnar trúar. Það er ekkert nema eðlilegt að við sem samfélag skiptumst á skoðunum
um slík grunngildi – en sum sveitarfélög og sumir stjórnmálamenn hafa talið það
forgangsverkefni á þeim tímum sem við nú lifum – að finna leiðir til að færa trúna,
boðskap hennar og áherslur eins langt frá æsku þessa lands og mögulegt er. Á tímum þar
sem eðlilega er mikið rætt um víðsýni, umburðarlyndi og fjölbreytni er þannig markvisst
unnið að því að halda öllu sem skilgreina má sem trúarlegt frá skólabörnum.
Ég er ekki sammála þeirri stefnu og það segi ég ekki bara sem stjórnmálamaður – heldur
miklu frekar sem móðir tveggja barna á grunnskólaaldri. Á sama tíma og börnin okkar
kynnast flestu ef ekki öllu sem gerist í samfélaginu; heimsækja reglulega á vegum skólans
fyrirtæki, stofnanir og félagasamtök, fá í heimsókn boðbera ólíkra sjónarmiða í skólana
sína, að því ógleymdu að dvelja flest óáreitt langdvölum í netheimum – er Gídeonfélagið
hins vegar sett á bannlista samhliða því sem af alvöru er rætt um að heimsóknir barna
í kirkjur landsins, einstaka Faðir vor eða jólasálmar geti skaðað æsku þessa lands. Á
ögurstundum í lífi þessarar þjóðar getur það varla verið forgangsmál að forða börnunum