Orð og tunga - 01.06.1988, Blaðsíða 1

/"sinum fingrum i hans eyru snart og hans tungu. Mark. 7,33 (OG)
túngan hér ;í landi slórlega breyzt frá sinni fornu snilli, oj
ijólfur byskup. PVÍdSkýr., 138. • Goit orS hittir góðan stað.
i, / frjálsu og upplitsdjörfu r-ngna. l 'Lj. I ~"'\. - Ef
idi þaÖ líkjast litvana r gróöurlausri : i. Tí /erk. lr
GJ., 153. • tó' ad tal" „nnarlc úti - i-in^ op
i Snæfríðar, aðeLflB^ðn anda^^^HKÉ^K,, 193*fl
nn maður hvað í>, nafði f-.io mil' aðgjr ina, nema «.
XXVI, 198. • M :fnum manni ' -rt' ei -i£ iuga túngu úr höfði. G'
itafir. Þau hafa þ núir^L.ianlcgu hrevfingu í a^r fólgn
eru augu, og tvö eyru, en túngan ein,' taiar h ofmar' íf.húr
kki er því að neital efSan.^idlát Guðbrands byskups fð\
su"móti blandaz* irar - .,>s"— ^ri cinna mcst síðan dí
í-40. *Þú drr iing al\*J3^MMnungna, I ég heyrði þig af fí
ns og tölunv_ v^-frÆrðh. -.j, heftWfast og óhagganlegt gil
í>f"^0Wftyru til alls fi^KGJj^Wy^^flvaÖ túngan meiðir, er torvelt
\iinn gaf im ad taia. i ~..,. tA (1841). • Sá sir.i \ n orS getur ekki;
ÉgájW^in orð, svo forviða er^g-g-^^gKánL^l'Bv • Þar á alþíngi v
ui vill cinstaka tninaðami'- n stjói1 .rinnar .n bc . ^:u tonn fyrir túng
S? gerisH *• fit*>IJ~,., -,/i •¦.-*•.• .vthvað mcira en dai
lj^í •-""JSaftr 1^i^HV"9^ oro ** J s'-cx '^ ÓskAÖalDag., 11
YsS/niiZ "• Cj'd og eyrHRCyra. GJ., 340. • *Valla er
ú góðu neinu / scm tungur finnast tv í höfði/nft-fr JSÆWfrf-ffiyi (17.—W)*"J^^Ö*fluWaÖ jafnaði orð móðurmálsins þannig
kingin kemur eins og samofin þcim. .i., U. /\ö viV .r hér ugand', -^ þci- !ifa oft '"r.gst, sem með orðum eru vegnir. Þjvu. 7, 4
i nú uppi hugur og tunga um alla s.- " óg mar skrafaf r. þcmian bruna. TrEiiiuiauÖ., 92. • Margt er gjört fyrir góð orS. GJ., 22.
eg ei tungu haft á þeim / sem hálf ictur ku....„. Pont. I, 8. *hugur og tunga hialpe til, / herranz pijnu eg minnast vil. HPPass. I,
'erskum orSum skyldu fylgja hæveiaKir siðir. GJ., 172. • Túnga hins vitra gjörir lærdóminn kæran. GJ„ 340. • Það var mikið ort
iast í kristinna manna tölu. EyGuðmLm., 90. • Teigdu eckj tungu mina leingra Enn hon tekur. JRúgm. I, 331. • Dýrt er drottins orSiS. <
\£r hafði heyrt, að tungan væri löng í öllum skáldum. JLárÆv., 18. - Þad er Túngunne tamast, sem Hiartanu er kiærast. GÓlThes., 3^
1
Orðabók Háskólans