Orð og tunga - 01.06.1988, Side 110

98
Orð og tunga
VIHHA VIÐ PÚST
Hotandi sem unniö er íyrir. . . . TRAUSTI
Kenni notanda, F4=Listi
Veljiö, styðjið á farsluhnappinn.
2=Endurskoða afrit 4=Eyða
8=Breyta upplýsingum 9=Prentunarkostir
12=Skrá fjartengt 13=Skrá staðbundið
S=Skoða 6=Prenta
10=Framsenda ll=Svara
14=Breyta aðgangi
Sendandi Dags.
Val Staða Kenni Vistíang Lýsing mðttöku
__ HÝTT SHGBALD SKOR FJÁRHAGSÍÆTLUH 21.04.8E
QPIÐ HELGA SKOR DEILDARFUHDUR 20.04.8E
SKADDAÐ TRAUSTI SKOR PAHTA PAPPlR 18.04.8E
F3=Ljúka F4=Listi
F9=Vinna við ðafgreiddan pðst
F5=Endurstilla F6=Staða pðsts á útleið
F12=Til baka F13=Önnur vinna við pðst
LOK
j
Mynd 14: Skjámynd í Skrifstofu/400. 'Staða' getur átt við boð, orðsendingar og rit.
Þetta gengur ekki vegna þess að lýsingarhátturinn er ekki eins í kven- og
hvorugkyni: Orðsending var send, rit var sent.
Lausnin var þessi: ‘Búið er að &2 &1 til &3 aðila; Búið er að senda/framsenda
rit/boð/svar/orðsendingu til X aðila’. Þetta var vel sloppið því að sagnirnar
‘senda’ og ‘framsenda’ taka með sér sama fall. Lausnin hefði ekki gengið ef
sagnirnar hefðu ýmist stýrt þolfalii eða þágufalli.
En málið var reyndar ekki alveg leyst með þessu. Þegar forritið vax komið inn
á tölvuna og farið að prófa fór orðmyndin ‘orðsendingu’ að skjóta upp kollinum
hér og þar á skjámyndum í póstkerfinu. Þar var hún notuð sem sjálfgildi (gildi
sem tölvan færir inn sjálfkrafa) í lýsingu á póstsendingu, sbr. mynd 16.
Þetta var allt í lagi í frumtextanum; þar stóð einfaldlega Note, með upphafs-
staf eins og vera ber. Tekið var til bragðs að klippa endinguna af orðsendingunni
og skammstafa orðið: ‘orðs.’, en setja ekki upphafsstaf fremst af því að í boðinu
kemur orðið fyrir inni í miðjum texta.
6.5 Vandi vegna orðmyndunar
Hér er að lokum dæmi sem sýnir vel hvaða erfiðleikum það getur valdið þýðendum
að gera ekki ráð fyrir mismunandi eiginleikum tungumála þegar forrit eru búin
til.