Skagfirðingabók - 01.01.2016, Blaðsíða 40

SKAGFIRÐINGABÓK
40
aka út um byggðir og fylla þar á tanka,
en langflest heimili í sveitinni voru kynt
með olíu. Samkeppni við Esso var býsna
hörð eftir að Olíufélagið lét reisa tanka
úti á Eyri. Páll Sveinbjörnsson, Palli tú
sem kallaður var, ók olíubílnum fyrir
BP, síðar Hafsteinn Hannesson. Það
var ekki einfalt mál eins og vegagerð var
háttað og víða voru engar heimreiðar
að bæjum. Fyrsti olíubíll Haraldar var
Ford, árgerð 1941, og tók 1.350 lítra í
tank sem var laus. Ekki var einfalt mál
að losa hann. Mælistika var fest við lokið
og var 50 lítra bil milli strika á stikunni,
en til þess að allt mældist nú rétt þurfti
bíllinn að standa alveg láréttur. Næst
kom Fargo, árgerð ´47 frá Dodge og
tók 3.900 lítra og var bæði með mæli
og dælu sem einfaldaði lífið. Því næst
kom tíu hjóla GMC trukkur, líklega
1951, og tók 2.900 lítra í tankinn hverju
sinni, en tankar heima við bæi tóku
allt að þúsund lítrum. Drengjum þótti
eftirsóknarvert að fara með olíubílnum
fram í sveit, yfrum eða út á Skaga. Einar
Kristinn og Haraldur Guðfinnssynir,
dóttursynir Haraldar og Guðrúnar,
muna vel eftir þessum ferðum með Páli –
sem vildi komast heim fyrir myrkur því
að hann var myrkfælinn með afbrigð-
um, og síðar Steina Hannesar. Sérstakar
ævintýraferðir voru farnar vor og haust
fram í Hveravelli með olíu. Þær gátu
orðið býsna langar og viðburðaríkar;
mestöll leiðin á óvegum eða vegleysum.
Afgreiðslumenn í búðinni þurftu að
vera snarir í snúningum, stundum að drífa
sig út og dæla bensíni eða olíu á bíla milli
þess sem þeir seldu mönnum harðfisk
eða gúmmískó. Vilhjálmur Egilsson
lýsir þessu, en hann var sumarstrákur
í búðinni á menntaskólaárum sínum
Fjölskyldumynd í stofunni, f.v.: Bjarni, Haraldur, Guðrún, María og Guðfinnur Einarsson.
Myndin er tekin í áttæðisafmæli Haraldar 1965.