Skagfirðingabók - 01.01.2016, Blaðsíða 110

SKAGFIRÐINGABÓK
110
og lækir voru að sprengja af sér klakann,
en sums staðar voru lélegar snjóbrýr
á þeim sem ærnar æddu á og ef brúin
hrundi niður með kindum á var það
dauðadómur þeirra er í lentu. Þarna voru
líka keldur og dý með grænum freistandi
stráum sem oft urðu ánum að fjörtjóni
þegar þær reyndu að nálgast þau.
Það var afráðið að ég og hundurinn
hann Tryggur gamli skyldum fylgja fénu
eftir fram í Engjaflóa og holtin þar fram
af, dvelja með þeim daglangt og gæta
þess að engin færi sér að voða eða týndist
úr hópnum. Ég var mjög spennt fyrsta
daginn, algjört frjálsræði og ég búin að
lesa ótal sögur um hjásetu og ævintýri
henni tengd. Við Tryggur lögðum af stað
með féð upp úr kl. tíu um morguninn,
vel búin, prýðilega södd og með gott
nesti, dagurinn bjartur en svalur. En
starfið reyndist sýnu erfiðara en ég bjóst
við. Ærnar bitu fyrst nokkra stund, en
tóku svo að rása, sóttu stíft fram í heiðina
og fóru Engjaána hvar sem þær komu að
henni og hvort sem hún var fær eða ófær.
En ég ásamt hundinum, bæði hrædd
og reið, reyndi að hemja þær eftir bestu
getu. Enga hafði ég klukkuna, en þegar
nestið var búið, garnirnar farnar að gaula
og sultar- og þreytuverkir að gera vart við
sig, taldi ég tímabært að hóa fénu saman
og síga heim á leið. Allur hópurinn
skilaði sér svo í hús þetta kvöldið.
Næsta dag var brotavilji ánna stórum
meiri. Þær æddu hver í sína áttina,
ég hljóp og hljóp, en þegar heim kom
vantaði þrjár ær og vissi ég ekkert um
verustað þeirra nema að þær væru
örugglega ekki dauðar í Engjaánni.
Þriðja daginn seig enn á ógæfuhliðina.
Upp úr hádegi læddist þoka inn yfir
heiðina og huldi fljótlega hverja dæld
og laut. Og er skemmst frá því að segja
að um kvöldið vantaði stóran hóp úr
hjörðinni. Hann fannst svo nokkrum
dögum seinna vestur við Aravatnsskák.
Þar með lauk hjásetu minni þetta
vorið við lítinn orðstír og ærnar voru
settar heim í girðingu þar sem þær undu
hag sínum illa, en höfðu líka fullkomlega
unnið til refsivistarinnar. Líklega væri
ekki talið forsvaranlegt að senda 11–
12 ára krakka í slíkan leiðangur nú á
tímum, en ég kom heil og óskemmd og
reynslunni ríkari úr þessu ævintýri.
Sigrún Lárusdóttir 5 ára gömul til hægri,
ásamt Ernu Sigurðardóttur sumargesti, sitj-
andi á veggjarbroti sunnan undir bænum í
Efra-Nesi.
Eigandi myndar: Sigrún Lárusdóttir.