Skagfirðingabók - 01.01.2016, Qupperneq 122

SKAGFIRÐINGABÓK
122
tíma litið nokkuð til Siglufjarðar með
mjólkursölu í huga með tilkomu vegar
um Almenninga, Dali og Stráka.
Viðbrögð þingmanna
OG ÞAR KOM SÖGU að lögð var fram í
sameinuðu þingi tillaga til þingsályktunar
haustið 1953 um athugun á hentugu
vegarstæði milli Siglufjarðar og Skaga-
fjarðar. Flutningsmenn voru Einar Ingi-
mundarson (1917–1996) og Gunnar
Jóhannsson (1895–1971) þingmenn
Siglfirðinga og Jón Sigurðsson (1888–
1972) og Steingrímur Steinþórsson
(1893–1966) þingmenn Skagfirðinga.
Samkvæmt tillögunni átti ríkisstjórnin
að láta gera rannsókn fyrir 1. október
1954 á því hvernig Siglufirði yrði komið
í varanlegt vegasamband við Skagafjörð.
Í greinargerð með tillögunni eru helstu
rök fyrir málinu erfitt vegasamband um
Siglufjarðarskarð, sem torveldi mjög
viðskipti með landbúnaðarvörur er
Siglfirðingar kaupi af Skagfirðingum.
Og síðan segir í greinargerðinni: „Leiðin
um Siglufjarðarskarð er snjóþung mjög,
enda liggur vegurinn þar í um 600 metra
hæð, sprengdur og grafinn inn í brattar
hlíðar og ófærur. Er vegurinn mjög
brattur og seinfarinn og veldur miklu
sliti á bifreiðum.
Til er önnur leið, snjólétt, en
ógreiðfær milli Siglufjarðar og Fljóta, út
með Siglufirði að vestan, um svo nefnda
„Stráka“, Úlfsdali, og síðan inn með
Skagafirði yst og austast um svo nefnda
Almenninga fyrir utan Hraun í Fljótum.
Er það þessi leið fyrst og fremst, sem
flutningsmenn þessarar tillögu leggja
til að athuguð verði sérstaklega sem
hugsanlegt vegarstæði milli Siglufjarðar
og Skagafjarðarbyggða. Má í þessu
sambandi benda á, að Ólafsfirðingar hafa
nýlega hafist handa um lagningu vegar
fyrir Ólafsfjarðarmúla, þar sem aðstæður
munu að mörgu leyti vera svipaðar og
við lagningu vegar út með Siglufirði
um „Stráka“. Er síðarnefnda leiðin þó
styttri en leiðin fyrir Ólafsfjarðarmúla
og vafasamt, hvort hún verði nokkuð
ógreiðfærari.“17
Ályktun þessi var samþykkt en ekki
tókst að ljúka athugun á vegarstæðinu
fyrir 1. október 1954, eins og ætlað
var, vegna verkfalls verkfræðinga hjá
vegamálaskrifstofunni. Og málinu var
haldið vakandi. Einar Ingimundarson og
fleiri þingmenn lögðu fram frumvarp á
Alþingi 5. nóvember 1954 um að lagður
yrði nýr vegur til Siglufjarðar, svonefndur
Ytri-Siglufjarðarvegur, frá Siglufirði fyrir
Stráka um Úlfsdali og Almenninga að
Hraunum í Fljótum.18
Athuganir á vegarstæðum árið 1955
Í SKÝRSLU sem nefnist Siglufjarðarvegur
ytri um Stráka, er gerð grein fyrir
athugun á vegstæði frá Siglufirði fyrir
enda Strákafjalls og inn að Heljartröð.
Athugun þessa vann Snæbjörn Jónasson
verkfræðingur dagana 5. til 9. september
1955. Aðstoðarmenn hans voru þeir
Friðgeir Árnason verkstjóri og Sigurður
Jakobsson (1901–1980) fyrrum bóndi
á Dalabæ, sem var manna kunnugastur
á þessum slóðum. Skýrsluna undirritar
Snæbjörn 16. september 1955. Skoðun
þessa hófu þeir á Siglufirði og fóru á
bát fyrir Stráka. Þar hugsuðu þeir sér að
vegurinn yrði í rúmlega 100 metra hæð
yfir sjó sprengdur inn í klettinn ofan við
neðsta standbergið. Eftir að kom inn