Skagfirðingabók - 01.01.2016, Qupperneq 140

SKAGFIRÐINGABÓK
140
voru festar. Um stigann sáu Valdimar
Stefánsson og Trausti Valdimarsson.
Gísli Víðir skrúfaði rærnar á boltana,
sem stungið var í götin að utan. Það
gerðu Gestur Pálsson og Svavar Jónsson,
sem leiðbeindu við hífingu á plötunum.
Þær voru hífðar upp með bílkrana.
Það verk annaðist Þórður Eyjólfsson
frá Stóragerði í Óslandshlíð. Svo blautt
var kringum ræsið á Máná, að Þórður
varð að setja tvöfalda hjólbarða undir
trukkinn að framan til að koma honum
að ræsinu.
Þegar ræsið á Máná var komið saman
átti að setja með því og yfir það eins
metra þykkt lag af sandi. Sandurinn
undir það var fluttur frá Haganesvík á bíl
og síðast á sleða dregnum af jarðýtu frá
vegarenda fyrir ofan Máná. Mikinn sand
þurfti í eins metra þykkt lag yfir ræsið.
Var torvelt að flytja hann með þeim
tækjum sem til reiðu voru. Hákon hafði
sagt svo fyrir að moka skyldi sandinum í
poka og flytja hann þannig á sleða niður
að ræsinu. Jóhanni verkstjóra leist illa á
þessa aðferð og voru starfsmenn honum
sammála. Hann leysti málið á þann máta
að kalla til allar tiltækar jarðýtur eina
nóttina og lét ýta því fyllingarefni yfir
ræsið, sem búið var að flytja að því. Um
morguninn var verkinu lokið og ekki
frekar um málið vélað. Fljótlega kom
Hákon til að líta á verkið og sá að ekki
Þórður Eyjólfsson að hífa plötu. Jóhann
Lúðvíksson horfir á en Svavar Jónsson stend-
ur við kranann og leiðbeinir Þórði.
Ljósm.: Gísli Víðir Björnsson.
Ræsið á Mánánni komið saman en eftir að
moka yfir það.
Ljósm.: Gísli Víðir Björnsson.
Garðar Guðjónsson dregur ræsarör á gömlum
mjólkurflutningasleða. Bæjarhús á Sauðanesi
í baksýn.
Ljósm.: Svavar Jónsson.