Skagfirðingabók - 01.01.2016, Blaðsíða 42

SKAGFIRÐINGABÓK
42
reyndu. Sagan segir að Bjarni hafi verið
8–9 ára þegar hann fékk að keyra hjá
Árna Rögg, hefur þá naumast náð niður
á pedalana. Árið 1948 tók Bjarni bílpróf
og fékk þá í afmælisgjöf frá foreldrunum
International vörubíl með vélsturtu, sem
hann vann á í vegagerð um nokkurra
ára skeið. Frá 1950 til 1954 ók hann
rútum fyrir Norðurleið milli Akureyrar
og Reykjavíkur og 1954 stofnaði hann
eigið fyrirtæki, Vöruflutninga Bjarna
Haraldssonar, sem sinnti flutningum
á milli Sauðárkróks og Reykjavíkur.
„Það var ekki sjálfgefið að fá sérleyfi til
flutninga á þeim tíma, það var hálfgert
happdrætti,“ segir Bjarni. Fyrsti bíllinn
var nýr fimm tonna Bens. Í fyrstunni flutti
hann aðallega kjöt suður og allskonar
vörur til baka. Í þá daga tók ferðin
heilan dag og helsti viðkomustaðurinn
á leiðinni var Fornihvammur. Eftir 1959
réði hann bílstjóra á flutningabílinn.
Eftir því sem árin liðu stækkuðu bílarnir
og útgerðin jókst, en þetta fyrirtæki rak
hann samhliða versluninni allt til ársins
2001, seldi það þá. Hann hélt eftir litlum
flutningabíl sem hann tekur ennþá í.
„Ég stelst annað slagið til að aka suður
á bílnum, mér til gamans, og einnig hér
innanbæjar í snatti fyrir hina og þessa.
Fyrir mig er það eins og vítamínsprauta,“
segir Bjarni og brosir breitt (Vefsíða). Sá
sem hér skrifar hefur stundum þurft að
tímasetja myndir teknar á Króknum fyrir
löngu. Ef bíll er þar á stæði þá er málið í
höfn hjá Bjarna.
Fyrir neðan lóðina þar sem stóð
Bræðrabúð er húsalengja á kambinum
sem nær að Briemshúsi, Aðalgötu 20.
Sláturhús K.G., Kristjáns Gíslasonar
kaupmanns, stóð þar á kambinum. K.G.
fluttist frá Króknum 1952 en nokkru fyrr
mun Haraldur hafa keypt sláturhúsið
ásamt lóðinni, líklega ekki síðar en 1949,
en það ár reisti Bjarni bílskúr sunnan
við húsið, áfast því og náði alveg að
lóðamörkum við Briem. Haraldur seldi
síðar stærstan hluta sláturhússins 1952–
53 nokkrum mönnum sem stofnuðu þar
trésmíðaverkstæði, Litlu trésmiðjuna sem
svo hét og þeir veittu forstöðu Vilhjálmur
Hallgrímsson og Stefán Guðmundsson,
Stebbi Dýllu sem kallaður var, síðar
þingmaður. Þeir byggðu hæð ofan á
húsið. Þarna er nú Leikfélag Sauðárkróks
til húsa. Syðst í sláturhúslengjunni og
aðliggjandi bílskúrnum var pakkhús og
þaðan gerði Bjarni út bíla sína. Þar var
lengi bílaþvottaplan á hlaðinu. Síðar var
spennistöð klastrað ofan í húsaröðina.
Bjarni kom í meira mæli að versl-
unarrekstrinum 1959, á 40 ára afmæli
búðarinnar, enda var Haraldur þá tekinn
að reskjast. Eftir sem áður var hann alltaf
í búðinni, alveg til hinsta dags 1973. Í
fornritum koma við sögu verksígjarnir
menn. Haraldur var slíkur maður, alltaf
að með hljóðlátu fasi og óáleitinn; oft var
hann kominn til starfa um fjögurleytið að
morgni – eða nóttu. Sá sem hér skrifar
getur alls ekki séð Harald fyrir sér tala með
þjósti eða gífuryrðum. Hann var hæglátur
sómamaður sem hugsaði jafnan áður en
hann tók til máls og fór spart með stóryrði
og er eftirbreytni vert. Eftir hæverska
kveðju átti hann til að spyrja sem svo með
góðlátlegu brosi og glaðegu uppliti: „Ertu
nokkuð bágur í dag?“ Hannes Pétursson
segir að kringum hann hafi jafnan verið
blíðalogn og ró, aldrei sviptivindar. Hann
stóð vaktina við Aðalgötu full 60 ár og
samtals um 70 ár við búðarborð ef árin
hans á Akureyri eru talin með.