Skagfirðingabók - 01.01.2016, Blaðsíða 111

111
SIGTRYGGUR JÓN BJÖRNSSON FRÁ FRAMNESI
SIGLUFJARÐARSKARÐ
OG STRÁKAVEGUR
SIGLUFJÖRÐUR varð löggiltur verslunar-
staður árið 1818. Íbúar voru þá 8 og 160
samtals í Hvanneyrarhreppi. Kaupstaður
varð hann samkvæmt lögum 1918 og
hlaut þá nafnið Siglufjarðarkaupstaður.
Þá voru íbúar 209. Árið 1950 bjuggu
3.100 manns á Siglufirði en 1. janúar
árið 2016 voru íbúar bæjarins 1.230.
Siglufjörður óx upp úr aldamótunum
1900 úr lítilli verstöð í athafnabæ.
Norðmenn komu þangað og hófu síld-
veiðar og voru driffjöðrin í atvinnu-
rekstri frá 1903 til 1918, að Íslendingar
fóru að hasla sér völl við síldveiðar.
Langt fram eftir tuttugustu öldinni var
Siglufjörður ein helsta útflutningshöfn
landsins. Þessi mikli atvinnurekstur
kallaði á bættar samgöngur á landi, sem
langan tíma tók að koma í viðunandi
horf.
Helstu tímamót í samgöngumálum
Siglfirðinga og Fljótamanna urðu
árið 1880, 1946 og 1967. Um 1880
var ruddur vegur fyrir hesta yfir
Siglufjarðarskarð, bílvegur yfir Skarðið
var opnaður sumarið 1946 og 10.
nóvember 1967 voru Strákagöngin
vígð. Fyrir þessum áföngum höfðu
Siglfirðingar og Fljótamenn barist árum
saman og ekki alltaf haft erindi sem
erfiði.
Í grein þessari verður fjallað um
þessar framkvæmdir en megináhersla
lögð á Strákaveg, sem var á þeim tíma
ein erfiðasta og mesta vegagerð, sem
ráðist hafði verið í hér á landi. Það
tók um tólf sumur að gera veginn yfir
Siglufjarðarskarð og svipaðan tíma að
byggja Strákaveg ásamt Strákagöngum.
Leitast verður við að greina frá þróun
verksins samkvæmt tiltækum heimild-
um, bæði munnlegum og skriflegum, og
varpa ljósi á mannlífið á Almenningum
og Úlfsdölum á þessum tíma
Siglufjarðarskarð
SIGLUFJARÐARSKARÐ var um aldir
nær eina landleiðin frá Fljótum til
Siglufjarðar, brött og erfið leið gang-
andi fólki og illfær á vetrum. Um
tíma var farin Botnaleið eða leiðin
um Hrólfsvalladal, þegar „Andinn“
lá yfir Siglufjarðarskarði og gekk frá
ferðamönnum að talið var. Margt var
gert til að losa sig við hann og síðasta
úrræðið var að Steinn Jónsson (1660–
1739) biskup á Hólum fékk Þorleif