Skírnir - 01.04.2002, Page 104

98
ÁRMANN JAKOBSSON
SKÍRNIR
takist á við slíkar kenndir, tilfinningu fyrir andúð foreldranna á
því að þau séu að komast á gelgjuskeið og umfram allt andúð á að
þau lifi kynlífi. Unglingnum þykir sem hann sé nánast fullorðinn
en foreldrar leggi steina í götu hans. Slík kennd getur orðið að
hálfgerðum ofsóknarugg þar sem unglingnum finnst foreldravald-
ið í samsæri gegn sér. I Flóres sögu og Blankiflúr stafar flækjan
einmitt af slíku samsæri. Ekki er skírskotunin til hinnar almennu
unglingsreynslu síðri þar sem fram kemur að foreldrarnir elska
börn sín heitt. Foreldrar Flóres láta undan eftir nokkur geðofsa-
köst hans og iðrast gerða sinna. Samt eru þau óvættirnir í sögunni
því að í henni er sjónarhornið hjá unglingnum sem hugsar aðeins
um eigin hamingju. Sjálfur gleymir hann eldri kynslóðinni um leið
og hann er lagður af stað og einbeitir sér að leit sinni að Blankiflúr.
Hin hömlulausa ákefð æskunnar sem er áberandi í fari Flóres
er líka afar aðlaðandi. Flóres og Blankiflúr hafa alla með sér af því
að þau eru öðrum fríðari. Á hverju skrefi ferðar sinnar finnur
Flóres fólk sem er boðið og búið að hjálpa honum og styðja í
vandræðum hans. Hann er í sigurkufli þokkafullrar æsku sem
þekkir varla mótlæti.10
4. Stelpustrákur
Flóres og Blankiflúr eru eins að „lit ok læti“. Hér eru karl og kona
ekki andstæður heldur hliðstæður og jafningjar. Samkenni
elskendanna er fegurðin, þau eru „meiri vexti ok fríðari en önnur
börn“ (8) og konungur ákveður að mennta son sinn vel meðal
annars vegna þess hve fríður hann sé. Atgervi manna sést utan á
10 Fátt hefur verið skrifað um unglinga og stöðu þeirra í íslensku samfélagi á mið-
öldum en not má hafa af erlendu safnriti um æskufólk á miðöldum, A History
of Young People in the West I: Ancient and Medieval Rites of Passage. Giovanni
Levi og Jean-Claude Schmitt ritstýrðu. Camille Naish þýddi. Cambridge,
Mass. o.v. 1997. (Frumútg. Storia dei giovani 1: Dall’antichitd all’etd modema,
Róm-Bari 1994). Þá má nefna athuganir Georges Duby, „Les «jeunes» dans la
société aristocratique dans la France du Nord-Ouest au Xlle siécle,“ La Société
chevaleresque. Hommes et structures du Moyen Age (I). París 1979, 129-42.
Hér er sjónarhornið á söguna ekki jafn samfélagslegt og í þessum ritum enda
slíkt vandkvæðum bundið í þýddri sögu sem jafnerfitt er að tímasetja og Flór-
es sögu.