Tímarit Máls og menningar - 01.02.2011, Blaðsíða 61

„ Þa ð s e m d r í f u r m i g á f r a m e r u u p p g ö t va n i r …“
TMM 2011 · 1 61
þetta ljósritunarvélabyltingunni og ákveðinni nostalgíu af minni hálfu,
sem skýrir hönnun bókarinnar. Ég bjó í Provence í Suður-Frakklandi
og var að skrifa á soldið svipuðum nótum og í fyrstu bókinni minni,
dagbókarfærslur í ljóðformi eða ljóðabréf til sjálfs mín, nema hvað við
Oddný, kærastan mín, bjuggum í húsi inni í skógi. Í svona rólegu lífi fer
ýmislegt að vekja áhuga manns, maður verður innhverfur og byrjar að
tala við fuglana og dýrin, einn maur getur heltekið mann. Og að lokum
sekkur maður inn í það ástand sem maður hefur e.t.v. verið að reyna að
þröngva sér inn í við aðrar aðstæður. En svo gerðist það að ég fékk bók
Sigfúsar Daðasonar senda út og þegar ég fór að lesa hana fannst mér
margt í myndmálinu og líkingunum svipað því sem ég hafði verið að
velta fyrir mér; þarna var skógurinn, eitthvað miðjarðarhafslegt en líka
miðaldalegt jafnvel ættað úr riddaramenningu, Hveragerði kom upp í
hugann, hæli, hvít og gul birta Van Goghs í Provence og svona mætti
áfram telja. Ég varð alveg uppnuminn yfir þessari bók Sigfúsar og leyfði
henni að síast inn í mig og þar sem ég ætlaði mér ekki að gefa þessi skrif
mín út þá var ég algjörlega óhræddur við að vitna beint, þetta eru hvort
tveggja stuttar bækur og vilji menn leggjast í rannsóknir á þessu þá eru
þeir enga stund að sjá hvar ég vitna beint, tek t.d. sæhesta að láni, Þor-
steinn Þorsteinsson taldi þrjá staði, en ég fullyrði að þeir eru fjórir! Mér
finnst mín bók alveg ótrúlega klunnaleg við hlið Sigfúsar, sem er svo
fíngerður og nákvæmur og fallegur. Sigfús er reyndar í sinni bók líka að
leyfa skáldskap annarra að síast í gegnum sig, t.d. eftir Saint-John Perse
og úr þessu varð dálítil rannsókn hjá mér á því hvernig ólík skáld vinna
úr áhrifum frá öðrum skáldum. Það má kannski líta á þetta sem samtöl
tveggja bóka enda eru titlarnir nánast þeir sömu.“
Dagarnir eru sundlaugarbláir
& þarna hátt uppi
á bringusundi
mynstra fljúgandi
hvítir sæhestar
óráðanlega krossgátu
ég sé þá stíma
á hvern annan
heljarstór vængur
hrapar niður
gegnum þakið