Studia Islandica - 01.06.1941, Blaðsíða 81
79
götvun þeirra tíma, gufuvélina, og hyggur, að 1 útlegðinni
hafi honum orðið þetta ljóst:
— Bitrast sker þó hershöfðingjans lundu
minningin um eina stóra stundu, —
er hann kraptinn elds og vatns ei þáði,
er hann Fultons konungshugsjón smáði.
-----svipur Napoleons miklu myndar
minnir fast á verðlaun dauðans syndar —
heimskuflótta, er frá sér hjálpráð flæmir,
feigðar drambs, er sjálft til hels sig dæmir.
Kvæðið Svartiskóli er ort í endurminningu Sæmundar
fróða og er um svartagaldur, kukl og lærdóm miðaldanna:
Nú er þróttur heilans æfður,
hjartað gert að andans þjón —
djöfuls afl og engils veldi
eru af sömu máttarlind —
Síðar minnist hann, hversu Sæmundur slapp úr greipum
Kölska samkvæmt þjóðsögunum um Sæmund:
— rúnir hans og rammi óður
runnu af dýrri franskri æð —
stef hans eru ei afturkvæð,
aldrei dýpra skyggndist landinn —
í kvæðinu Signubakkar lýsir hann París með öllum sín-
um andstæðum og minningum liðinna tíma, þar sem snilli
andans hefir klifið hæstu tinda, þar sem vopnin hafa blik-
að og mannsandinn göfgazt í lágmúgans þröng:
— ljósbrýn, töfrandi Parísarnótt,
hve teygar hún djúpt, en þó hægt og hljótt,
er hún hallast að lindum Frakklands auðæfa og máttar.
— sem eldingin logar í lognsins höfga,
í lágmúgans þröng sig hugirnir göfga.
— í andvaralausa urmulsins glaum
til umrótsins nýja líður hin blóðdrukkna Signa.
— og hvar hefir blikað beittara stál,
hvar betur flutt verið eldheitt mál,