Studia Islandica - 01.06.1941, Blaðsíða 75

73
bókmenntum og ritaði bók um franskar bókmenntir á
dönsku með þessum einkennilega titli: Grímur Thomsenr
Om den nyfranske Poesi, et Forsög til Besvarelse af Uni-
versitetets æsthetiske Prisspörgsmaal for 1841: Har Smag
og Sans for Poesi gjort Frem- eller Tilbageskridt i Frank-
rig i de sidste Tider og hvilken er Aarsagen? Köbenhavn
1843. Lagði hann stund á frönsku um þetta leyti, og kenndi
honum Christian Julius de Meza (1792—1865), er síðar
varð hershöfðingi í landher Dana. Segir dr. Jón Þorkels-
son í æfisögu þeirri, er hann reit um Grím Thomsen, að
Grímur hafi um þetta leyti haft mestar mætur á Béranger,
frakkneskra skálda. Hefir hann það eftir Magdalene
Thoresen, að Grímur hafi haft þann sið að ganga kring-
um kringlótt borð í herberginu og þylja upp fyrir sjálfum
sér kvæði Bérangers, svo að hún mátti glöggt heyra inn
til sín.1) Ekki virðist þó gæta franskra áhrifa í kvæðum
Gríms, enda var hann rammíslenzkur í anda þrátt fyrir
sína miklu þekkingu á bókmenntum annarra þjóða og
hina löngu dvöl erlendis. Hann yrkir þó kvæði um horn
Rollants, Olífant, og vitnar í Rollantsrímur Þórðar á
Strjúgi og gerir þessi orð hans að einkunnarorðum kvæð-
is síns:
En Rollant féll við Runsival
og riddarar margir fríðir.
Kvæði Gríms endar á þessum erindum:
Og aftur heimtist Olífant,
en um það sögu þeirri fer,
að nær sem Frakkar eiga annt
og auðnuvant,
það blæs af sjálfu sér.
En aldrei blés það þyngra þó
en þegar miklí keisarinn
gegn örlögunum hjörvi hjó,
hjá Waterloo,
og flýði í fyrsta sinn.
1) Ljóðmæli 1934, I, XXXII.