Studia Islandica - 01.06.1941, Blaðsíða 13

11
báðir þar at sitja, ok man ek dveljast hér um hríð, skul-
um vit til nýta hverja stund, er vit megum við talast, eigi
síðr nætr en daga. Nú ef meistari þinn ann þér mikit, þá
man hann leita okkar, ef vit erum einir saman, ok man
hann þá venjast við ok þikkja ekki grunsamligt, ef þat
kemr oft at. En ef hann léttir af at leita okkar, þá skulum
vit leita á brott sem skjótast“. Sæmundr mælti: „Vitrligt
ráð er þetta, er þú hefir til lagt, skal þetta grundvgllr
okkarrar ráðagerðar, en viðr vitran mann eigum vit, þar
sem meistari minn er, því at hann sér ferð okkra, þegar
hann hyggr at himintunglum í heiðríku veðri, þvíat hann
kann svá algerla astronomiam, þat er stjornuíþrótt, at
hann kennir hvers manns stjprnu, þess er hann sér, ok
hyggr at um sinn“. Segir síðan frá brottferð þeirra félaga
frá Frakklandi: „Nú eftir þessa ráðagerð fylgir Sæmundr
Jóni á fund meistara síns; tók hann viðr honum allvel, er
Jón þar um hríð, þar til er þeir leita á brott á einni nótt;
var veðr þykkt, ok fara þá nótt alla ok daginn eftir. En er
meistarinn saknar þeirra, þá var þeirra leitat ok fundust
þeir eigi. En á annarri nótt, þá sá 9II himintungl, sér
meistarinn þegar, hvar þeir fara, ok ferr eftir þeim skyndi-
liga. Sæmundr leit í loftit upp ok mælti: „Á ferð er meist-
ari minn kominn, ok sér,hvar vit fprum“. Jón mælti: „Hvat
er nú til ráða?“ Sæmundr svarar: „Skjótt skal til ráða
taka: tak skó af fœti mér ok fyll af vatni ok set í hpfut
mér“. Svá gerir hann. Nú er at segja frá spekinginum, at
hann sá í himininn upp ok mælti: „111 tíðindi! Því at Jón
hinn útlenzki [hefir drekkt] Koll, fóstra mínum, því at
vatn er um stjprnu hans“; ok ferr heim aftr. En þeir Jón
fara leið sína þá nótt ok daginn eftir. Nú er enn at segja
frá spekinginum, at á næstu nótt eftir skipar hann himin-
tunglum, ok sér stjprnu Sæmundar fara yfir honum lif-
anda, ok ferr eftir þeim Jóni. Sæmundr mælti: „Enn er
stjprnumeistarinn á ferð kominn, ok man enn ráða viðr
þurfa; tak enn skó af fœti mér ok kníf or skeiðum ok
hQgg á kálfa mér, ok fyll skóinn af blóði, ok set í hvirfil