Milli mála - 2020, Blaðsíða 268

268 Milli mála 12/2020
MATSÍ

10.33112/millimala.12.14
Það leit helst út fyrir að það þyrfti að senda hana til geðlæknis. Ann-
ars varð kannski að sleppa henni lausri. Börnin yrðu sennilega send
til barnaverndar og kannski væri hægt að fá frétt í blaðinu. Sagan
mundi vinda upp á sig. Þetta var ekki flókið. Blaðamenn voru alltaf
að leita að fréttum og góðri fyrirsögn … Hah! … Fyrst þarf að ná
tali af föður barnanna og spyrja hann að tildrögum málsins.
„Pabba þeirra, ha? Hann gengst nú ekki einu sinni við þeim.“
Hún talaði eins og hún vissi hvað hann væri að hugsa og skipti svo
um umræðuefni: „Geturðu gefið mér sígarettu?“
Það fauk í lögreglumanninn yfir skeytingarleysi hennar gagnvart
því hverju munaði á stöðu þeirra. Honum flaug í hug að hún væri
vændiskona. En það gat ekki staðist því vændiskonur sjá almennt
um börnin sín. Hann leit á sígarettuna áður en hann drap í henni í
öskubakkanum og svo rétti hann henni 85-pakkann með síðustu
rettunni.
„Ég veit að þér líður illa yfir þessu. Maðurinn þinn sinnti ykkur
ekki, heldur tók hann saman við hjákonu. En börnin hafa ekki hug-
mynd um neitt. Ef þér hefði tekist að skilja þau eftir við vegkantinn
hefðu þau vaxið úr grasi og gerst þjófar, dópistar. Stúlkurnar hefðu
kannski farið að selja sig. Það er ekki sambærilegt að vera gefinn
ókunnugum og að fá að alast upp hjá foreldrum sínum. Börnin eiga
eftir að þjást af vanmetakennd ef þau fá ekki að alast upp hjá þér.
Hugsaðu málið. Ef þú vilt fá vinnu skal ég hjálpa þér að finna pláss
á veitingahúsi eða sem vinnukona, heimilishjálp. Þú leitar að ódýru
leiguherbergi. Ég skal sjá um að skutla börnunum í dagvist á
morgnana en þegar þú ert búin í vinnunni verður þú að sækja þau
og hafa þau hjá þér yfir nóttina. Líst þér ekki vel á það? Fáum okkur
nú að borða.“ Herra lögregla hafði þulið þessa lexíu sína eins og hann
hygðist segja Jataka-sögurnar alveg til enda, sögur af mörgum fyrri
lífum Búdda.
Hún saug að sér reykinn úr sígarettunni meðan hún hugsaði
málið og hneppti á meðan lausu tölunum á blússunni. „Þetta
hljómar vel. En ég verð þá að vinna svakalega mikið.“
„Þó það nú væri. Það þurfa allir að vinna sína vinnu. Nema þeir
sem hafa leitað en ekki fundið starf. Ég er lögregla hérna og þarf ei-
líft að vera í vinnunni. Og þú …“ Hann var aftur orðinn reiður en
ákvað að tala rólega og lágt eins og búddamunkur að predika.