Þjóðmál - 01.06.2020, Síða 41

ÞJÓÐMÁL Sumar 2020 39
ár eða tólf mánuði. Jákvætt svar eftir tólf
mánaða bið hefur oft ekki nokkra þýðingu,
hvorki fyrir einstaklinga né fyrirtæki. Við
þurfum að breyta þessari hugsun,“ segir Óli
Björn.
Hann segir þó að hluta af stærð ríkisumsvifa
megi rekja til afleiðingar af þjóðfélagsgerðinni.
Íslendingar séu að eldast, sem kalli á aukin
útgjöld ef við erum á annað borð sammála
um að allir skuli vera sjúkratryggðir.
„Það skiptir því máli að við förum betur með
fjármunina. Þessi útgjöld hafa nú þegar
aukist og því miður býr stór hluti þeirra sem
nú eru við það að fara á eftirlaun ekki við þau
eftirlaunaréttindi sem komandi kynslóðir
munu hafa eftir að hafa greitt í lífeyrissjóð
alla ævi,“ segir Óli Björn.
„Á sama tíma erum við með einhverja
ákvörðun, sem enginn tók í raun formlega,
heldur hefur hún þróast þannig að við erum
hér með sameiginlega fjármuni bundna í alls
konar verkefnum sem þjóna ekki hagsmunum
almennings. Það þjónar til dæmis ekki
hagsmunum almennings að ríkið eigi og reki
tvo banka. Það þjónar meiri tilgangi að bæta
samgöngur víða um land, meðal annars í
Reykjavík með því að leggja Sundabraut og
fara í nauðsynleg verkefni til að leysa úr þeim
samgönguvanda sem er á höfuðborgarsvæðinu.
Það sama á við um landsbyggðina, sem hefur
mikla hagsmuni af því að farið sé í öfluga
uppbyggingu innviða. Það þjónar heldur
ekki hagsmunum almennings að vera með
tugi milljarða bundna í flugstöð á Keflavíkur-
flugvelli þegar við vitum að einkaaðilar,
bæði íslenskir og erlendir, væru betur til þess
fallnir að eiga og reka hana. Það er hægt að
telja fleiri svona hluti til þegar við fjöllum um
stærð og vöxt ríkisins. Það er hægt að gera
ýmsar breytingar og nýta fjármagnið mun
betur en nú er gert.“