Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2012, Síða 7

Horft fram á við
Já, kreppan kom yfir íslenska þjóð - og hvað svo? Miðað við fréttaflutning og
umræðuna víða í samfélaginu er margt sem má betur fara og oftast hefur nei-
kvæð hlið mála vinninginn. Reiðin kraumar ennþá. Rannsóknir hafa sýnt að það
er mannskemmandi að hugsa bara neikvætt. Þá er um að gera að fara í smá
Pollýönnuleik, slökkva á útvarpinu og setja á skemmtilega tónlist, syngja með
og hugsa um það sem við þó höfum sem þjóð. Við höfum þó enn gott heilbrigðis-
kerfí, flestir hafa nóg að borða, við getum ennþá menntað okkur, náttúran er
þama ennþá hrein og tær og arfleifð okkar leynist þama líka. Þó megum við ekki
stinga höfðinu svo duglega í sandinn að við sjáum ekki það sem betur má fara.
íslendingar hafa oft og tíðum skammast sín fyrir uppruna sinn. Mörgum þótti
um miðja síðustu öld að torfbæir væru táknmynd eymdar þjóðarinnar, enda hefur
eflaust ekki verið ánægjulegt að kúldrast þar í sagga og kulda. Þó er stökkið til
amerískrar eftirhermu undarlega stutt og afneitun á upprunanum alger. Við vorum
varla stigin út úr torfbæjunum fyrr en við vomm komin upp í ameríska kagga,
farin að byggja steypukumbalda, drekka kók og slá um okkur með slettum.
Þess vegna er ánægjulegt að sjá og heyra hvernig kreppan hefur fært okkur
nær uppmnanum, kennt okkur að sjá fegurðina í litlum hlutum, rækta garðinn
okkar og sjá heildannyndina. Því heildarmyndin er að Islendingar munu standast
storminn og vonandi læra eitthvað mikilsvert um sjálfa sig í leiðinni. Restina
verður sagan að leiða í ljós.
Rannveig Þórhallsdóttir
Rannveig Þórhallsdóttir hefur óskað eftir því að láta af störfum sem annar af ritstjórum
Múlaþings að lokinni útgáfu þessa heftis. Starfsemi fyrirtækis hennar, Sagnabrunns
ehf, hefur vaxið mikið á síðustu misserum og því gefst lítill tími til annarra starfa. Vilja
útgáfustjórn og meðritstjóri hennar þakka Rannveigu fyrir vel unnið og óeigingjarnt starf
að útgáfunni. Er henni óskað velfamaðar í sínum störfum í framtíðinni.
5