Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2012, Síða 99

Seley við Reyðarfjörð
I Vöölavíkurhöfn um 1930. Eigandi myndar: Ljósmyndasafií Eskifiarðar.
2 eða 3 hákarla í eftirdragi. En illa getur
líka tekist til. Það er erfitt að róa bátunum
þegar þeir eru hlaðnir af fiski og hafa
hákarla í togi. Ef þá hvessir af landi verða
fískimennimir að láta hákarlana eiga sig
og skera sundur taugina til þess að bjarga
lífi sínu. ... Það er nærri því ótrúlegt hve
margs konar hættur og óhöpp menn verða
að eiga yfir höfði sér á Austfjörðum efþeir
eiga að geta dregið fram lífíð og aflað fæðu
handa sér og sínurn.
I sóknarlýsingu Hólmasóknar 1843 þar sem
Seleyjar er getið að nokkru segir m.a:23
„Lending er þar hin hættulegasta og sífelld
brim, samt liggja menn í eynni á vorin til
útróðra og þykir þar rétt góð verstaða. ... I
Seley þykir þeim best að vera sem stunda
hákallaveiðar sem þó hefír brugðist nú í
nokkur ár, og kenna menn því um að duggur
dragi hann frá landinu.“
23 Múlasýslur. Sýslu- og sóknalýsingar, s. 372 og 381.
í sínu merka riti Islensknm sjávarháttum
víkur Lúðvík Kristjánsson allvíða að Seley og
er Asmundur á Bjargi helsti heimildarmaður
hans. Um báta eystra og úthaldstíma segir
Lúðvík eftirfarandi:24
Samkvæmt bátaskránni ffá 1770 var enginn
bátur á Austfjörðum stærri en sexæringur.
Um miðja 19. öld voru þar 3 áttæringar,
en sexæringar og fjögurra manna förin
voru þá 135 og tveggja manna förin 73.
Bátar í útverunum Seley og Bjarnarey voru
fjögurra manna för, en einnig þekktust þar
sexæringar. Eftir 1870 verður mest um
norska og einkum færeyska báta þar eystra.
Flestir voru þeir fjór- og sexrónir og þeim
róið tvíára. (s. 105) ... Sveinn Bjamason
í Viðfirði smíðaði bát úr rekaviði, sem
haldið var til fiskjar úr Seley eftir síðustu
aldamót [1900]. (s. 115)... í útverinu Seley
byrjaði vertíð oflast hálfan mánuð af sumri,
24 Lúðvík Kristjánsson. Islenskir sjávarhœííir II, s. 105.
97