Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Síða 42

40
19«_204, 1915-2014, 1927—20-2 I M-g kjem orda gcldingahvarfit og
hryggir att i dialogisk responsjon, i K-g hryggir og pat. I M-g har båe
dei responderande orda serskild innhaldstyngd. K-g er meir fargelaus. Det
same gjeld variantane allt pitt goz M, JS, fé pitt K; it mesta glapræSi M,
gi terapi K (misrddit i JS truleg ei sameining av orda vi finn i M-t, mis-
jfr. mesta, -radit jfr. -radi). - 204-5> 14-15> 22-23 ok vdnum--hafa M,
ok betr----at JS, en po-----gefizk K. Det at O. overlet gardsstyringa og
godordet til Osp., har herre ført til skade. Det er då vanskeleg å sjå korleis
O. i K-g kan seia det har ført til noko betre, betr gefizk. M-g gjev derimot
god meining: Dsp. var i ferd med å tileigna seg alt i hop. Stor og sterk
som Osp. var, såg det vonlaust ut for O. Men O.s resolutte overfall berga
situasjonen. Difor har det heile vdnum betr tekizk. - 2016. 24 undarligt
M, JS, kynligt K. K-g har og i 1616 kynligt der M-g har undarligt (jfr.
og til 164>11* 20). - 20<M6,24-25 nti vii ep m, JS, en d - - vildum K.
For ein gongs skuld er det K-g som er mest varsamt og vyrdsamt forma.
Men det kjem truleg av at vi her har å gjera med føregriping av Vålis
ord til Osp. etterpå 229-40,19-2°, 2231—2321: d pd leid er, segir Vdli, —
at pat vilja---. Då det er Våli som talar både i 2024-25 og 2231-2321,
vil vi heller tru på føregriping, enn at a pd leid er skulle vera forma etter
det tilsvarande i 215’30 eller 76’22-23. - 207> 17>26 hatt M, JS, helzt K31.
Orda i M-g er viktige til å grunngjeva at Våli ikkje trur andre enn seg
sjølv til å taka hånd om saka. Det kunne vera farleg å reisa sak som viste
seg vera bygd på falske vitnemål32. - 20 8 ’ 4 7-18,27 dmerkiliga - verda M,
JS, gylfrum - vinattan K. M-g har her god samanheng med soga elles.
Vålis ord tener til å stagga O. og hindra han i å finna på noko uklokt.
I K-t finn vi i staden innsett noko som liknar eit ordtak, men som ikkje
har noko verd som lekk i hendingsutviklinga eller som argument andsynes
O. Det er eit slag ålmenne refleksjonar, som Våli tykkjest seia meir til
seg sjølv enn til O. Men ordtaket kan i seg sjølv vera gamalt33. - 209-214,
2112, 203°—2123 hversu at er farit M, JS, hversu----segir hann K. I K-g
er den usjølvstendige spørjesetninga teken ut or samanhengen sin og omlaga
til eit sjølvstendig spørsmål som fører med seg at Våli legg fram planen
sin straks, - eit slag føregriping. Men ved denne åtferda har K-g mist det
spaningsmomentet som vi har i M-g, der planen fyrst openberrar seg gjen-
nom Vålis handlingar. ek d------vida i K-g er sikkert forma etter Vålis
31 helzt er „bersinileg ritvilla" (B. M. Olsen: Um islendingasogur s. 258).
32 Gråg. Ia 77-78, 101, 108.
33 gylfr, jfr. ff. VII 311, merkn. 2; Lex. poet.: gylfr\ Fritzner: gylfra.