Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Síða 48

46
ordinært nemnast opp ein kvidr på 9 heimilisbiiar3. Etter dette skulle ein
tru at opplysninga om at talet på buar var 9, er noko sjølvgjevi, som ikkje
treng vera utfalli i M-g. Nedanfor, i 299, tykkjest talet 10 visa at det
også i M-g er rekna med at kviden eigenleg skulle vera på 9. Det tinget
vi her høyrer om, er Alltinget, for saka vert førd for ein fjerdingsrett,
Nordlendingadomr (jfr. 325“6 *> 24-25). _ 2720-22 ok er su----fostbrodur
sinn K. K-g meir ordrik på ein stad der kjensler er omtala. Orda tykkjest
vera forma etter Wr.s ord til Styrm. nedanfor 2715-281, 2730—2816:
mer synisk — — slikan mann M, er Oddi — — slikan mann K (føre-
griping). — 278 ok er domar fara ut M. Dette skulle visstnok normalt
skje fyrste måndagen etter tingbyrjing4, og etter Gråg. eigi sidar en sol
kornr d gjabakka inn luera fra Iggbergi dr Iggsggumannsrumi at sjd5 (det
vil, i fylgje M. PorSarson, seia om lag klokka 14)e. - 279 ok teksk-----
greitt M. Denne setninga viktig for skildringa av O. Det ordinære og
vanlege ved rettsstellet greier han, men det uvanlege inneheld feller. Nett
av di det går så fint for O. i byrjinga, vert vonbrotet så mykje større
etterpå. Men denne setninga inneheld ikkje ny handling og er kan henda
difor utelaten i K-g. - 279-10> 24-25 er nu-varna M, er hann------varna
K. Styrm. og f>or. sat sjølvsagt på plassane sine heile tida frå byrjinga av
saksforhandlingane. Forma med tidsundersetning i K-g høver difor mindre
godt. - 2710-11 f>eir hgfdingjarnir M. Dei to hovdingane er ikkje nemnde
saman før, og det er så lenge sidan kvar av dei var omtala, at det tykkjest
turvande å ha med desse orda, om ein straks skal vera viss på kven som
er meint. - 2712'14’ 27 nu er til varna-pessu mdli M, heyrir------Ospaks
K. I M-g er det ikkje rekna med at hovdingane sit og lyder på kva som
vert sagt heile tida. Dei herre sit skammt fra ddmunum (d. e. frå det om-
rådet der fjerdingsdomstolane har plassen sin) og held auga med det som
skjer og passar på når det kjem fram saker som dei sjølve har interesse av.
Dette måtte vera det naturlege og vanlege. Utf. av K-g tykkjest derimot
3 Ved mordsaker kunne og tylftarkviSr nyttast (Gråg. Ia 178; Maurer: Vor-
lesungen V 633—634). Feil i oppnemninga av buar kunne spilla søksmålet. Jfr. Njål.
kap. 60 (!f. XII 152).
4 Jfr. t. d. M. PorSarson i Årbok 1911 s. 22.
5 Gråg. Ia 52. Jfr. E. Arnorsson: Réttarsaga s. 86.
“ Årbék 1911 s. 15 og 28. - I Egl. kap. 18 heiter det derimot om eit vårting: pann
dag gengu menn i pingbrekku, ok mceltu menn malum sinum, en um kveldit skyldu
domar ut fara til soknar (ff. II 283 og 283, merkn. 1); jfr. og um kveldit få ru
dåmar ut (ff. II 286). Dette høver med at domen her i B fell om natta. Jfr. 3541>31.