Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Blaðsíða 55

53
på den måten, måtte vera ein sers upsykologisk framgangsmåte og strider
heilt mot den måten Of. elles piar te seg på når han vil vinna nokon for
seg. Han brukar støtt innleia samtalen med noko som framkallar velvilje
hjå den han talar med. På onnor vis med inneheld K-g her ei sjølvmot-
seiing: Of. rosar O. for sakførsla hans, men gjev i same andedrag uttrykk
for at han ikkje veit kva som har hendt. Kva grunnlag har han då for ros?
— 306-16>25-29 nei----buit M, Oddr segir: Sekr------buit K. Orda sem
mun i K-g finn vi att i M-t 329>16, medan desse orda der vantar i K-g.
Dei høver betre der, sagde av folk som hadde greie på det dei snakka om,
og som var klåre over at søksmålet ikkje var formelt stogga, enn her i
munnen på O., som trur at alt er tapt. At orda vantar i K-g i samtalen
utanfor domringen, stør og trua på at vi her har eit tilfelle av føregriping.
— Heile dette avsnittet av K-g representerer elles ei samanstøyping av det
som står på denne staden i M-g, og det som står etterpå i kap. 6 om sam-
talar som Of. får i gang utanfor og innanfor domringen, hvat er-----frå
per 3026-28 likjest orda hvi gegnir---stal ådr i K-t 3231—3315, der M-t
er litt annleis forma. Oddr segir: Engi---til buit 3028-29 går att i engi
preetir pess---heldr våru spjgll å målinu, ok var rangt til buit i K-t
3316-18) medan noko delvis tilsvarande, med vgrn for spjgll, finst i M-t
321 i-i2. Denne sistnemnde staden i M-g, som vantar parallelt tilsvar i
K-g, har då truleg vori mønster for utforminga av K-g både etterpå i
3316-18 0g på staden vår her. To tilhøve tykkjest serleg ha hjelpt til at
denne samanblandinga av innhaldet i kap. 5 og kap. 6 kom i stand. Det
eine er at vi i dei to høva har å gjera med analoge situasjonar: Of. kjem
og spør seg føre om korleis det står til med rettssaka til O. Det andre er
den stilistiske oppbygginga, som må ha innehaldi likskapar mellom dei to
stadene i førelaget til utf. av K-g. Båe stader har samtalane vori sermerkte
ved tydeleg „dialogisk responsjon", slik vi no finn det i M-g her (sekr —
sekr, sannr — sannr, vgrn — vgrn) og 329 (lokit — lokit), 3215-16,19-20
(dæmt — dæmt, vgrn — vgrn). — I M-g driv Of. i denne samtalen O. frå
skanse til skanse ved hjelp av ein systematisk gjennomførd spørsmålstek-
nikk, slik at O. til slutt lyt gjeva seg over så å seia på nåde og unåde.
Denne fint uttenkte framgangsmåten er avløyst av forvirring i K-g. O.s
svar, engi dyir---til buit 302 8-2 9, føregrip heile den forklåringa som Of.
planfast tvingar ut or O. gjennom to spørsmål i M-g (hvi er hann etc.
3013 og hvi mundi etc. 3015). Difor feli spørsmålet hvi mundi spjgll å
måli f>inu i K-t 3030 svarlaust til jorda (omlaga til retorisk spørsmål?).
— Orda ok feli nidr i M-t 3014 måtte vera med for at heile situasjonen