Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Page 76

74
velja eit utgangspunkt som kan føra tanken inn på økonomi. Endå meir
unaturleg enn i M-g vert denne innleiinga i K-g, der Of. og Eg. er kjende
på førehand. - 4228 i Borgarfirdi K. Eit liknande tillegg om det geo-
grafiske som ovanfor under presentasjonen av hovdingane i 3628—3720.
Då utf. av K-g tykkjest ha vori serskilt vel kjend på Vest-Island, kan ein
undrast på at han skulle finna dette naudsynleg. Det kan likevel vera at
han gjer dette tillegget av di det og fanst eit Borg i ViSidalr, som låg
nærare heimstaden til Of. - 4218 sparir vid engan mann mat M. I 21’7
er desse orda brukte om Of. i båe gjerder. Då det her vert framhevja at
Of. og Eg. liknar kvarandre, er det rimeleg at same orda som i 21’17 kjem
att i denne samanhengen. - 43 4~4 pat er po olikt-litilmenni M. I M-g
nyttar Of. same framgangsmåten andsynes Eg. som Osp. hadde nytta
andsynes O., då han fekk hånd om gardsstyringa og godordet: Han talar
nedsetjande om seg sjølv og eggjar dermed hin til lovord og større tillit.
Desse „tome orda“ har utf. av K-g sløyfa. - 436~13, 4234-4414 I K-g
kjem Eg. av seg sjølv på at han skal spørja Of. ut om storleiken på rik-
domen til O.: eda hvé fémikill etc. 4330. Dette spørsmålet får han ikkje
noko skikkeleg svar på. Truleg er det eit innskot med føregriping av pu
munt ggrla vita, som har høyrt saman med neste replikken til Eg. (jfr.
M-g). Men utf. av K-g oppdagar snøgt at han har komi gali i veg, og
ror seg attende til utgangspunktet ved hjelp av orda sagdir pu-ræda
4331-4412. På den måten får Of. også i K-g høve til å Stella det avgjer-
ande spørsmålet, om Eg. er interessert i å vita kor stor del av rikdomen
til O. han kjem til å få. Dette er sjølvsagt det rette. Det er Of. som fører
tanken på omfanget og grensene for rikdomen inn i samtalen, ikkje Eg.,
som herre har hatt uklåre førestellingar om at rikdomen til O. er stor nok
til at også han kan verta rik av rettssaka. - 4313-44 j>vi at pu ert pess
rnjgk purf i M. Of. framhevjar kontrasten mellom O.s rikdom og Eg.s
fattigdom. Dette tener til å gjera vonbrotet til Eg. så mykje større, når
han får vita kva han røynleg kjem til å få (jfr. det same i samtalen med
Gell. i 524-5). Den spaninga Of. har framkalla ved spørsmålet sitt, aukar
han no i M-g vidare ved å draga ut svaret med endå sterkare ord om
rikdomen til O. - 4321~28 Fyrste vinket om at det ikkje vil lukkast for
sambandsfelagane å få fatt i rikdomen til O., er innsveipt i poetisk form
i denne strofa. Denne førebuinga på sjokket vantar i K-g. Jfr. elles om
strofa nedanfor s. 110 f. - Eg.s fyrste replikk etter strofa er knytt til den
og måtte sjølvsagt kverva i lag med strofa i K-g. - 442~8’13-20 Dei nærast
fylgjande replikkane til Of. og Eg. er i M-g serskilt rike på kjensler, slik