Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Blaðsíða 99

97
Hermundr stod upp K. Vi høyrer ikkje om at andre enn Herm. sjølv
reiser seg straks. Allvisst tor. vert sitjande for det fyrste, jfr. 6612_13>24.
Utforminga i K-g, der det ikkje er nokor oppmoding til dei hine hovd-
ingane om å stå opp, samsvarar såleis betre med samanhengen elles. Eller
skal ein tenkja seg at hovdingane sette seg att straks dei hadde høyrt skils-
domen? - 638~9 ekki--------vitrari M. Denne innleiinga til forliksoppseiing
finst og i Færeyinga s.: lykr hann pegar gørd upp, segir, at hann mun
ekki sidar vitrari15. - 6312>27 prettån tigi aura silfrs M, prjatigi aura
hundrada K. M’s 130 øyre sylv kunne ikkje vera nokon serleg stor sum
i dette høvet. Df. hadde tidlegare gjevi Eg. 240 øyre. Skulle Herm. fyrst
mistyda slik at det gjorde mon, måtte det høva betre med 13 hundre, d. e.
1560 øyre. Men det er mogeleg M-t kan tolkast slik at Herm. tykte jamvel
13 tigir var ein opprørande liten sum. - I Eg.s svar (6329) står her for
ein gongs skuld 13 også i K-t, mot 30 øyre elles (jfr. s. 96). Talet 30 i
K-g er kanskje innkomi ved påverknad frå det som står nedanfor i
6417,32-33 om 30 hestar (føregriping). - G423-24 pu truir------------né konu
K. Desse orda er sagde til Herm., som også tidlegare vart forfylgd med
serskilt mykje av nedsetjande omtale i K-g, jfr. ovanfor s. 93. Den ål-
menne tendensen hjå utf. av K-g til å framhevja slikt som har samband
med Vest-Island, og den serstoda Herm. piar ha hjå han, gjer det naturleg
å rekna med innskot i K-g her. - Skuldinga for å ha løynt bort rikdomen
sin var sers graverande. I Gråg. er det føresegn om streng straff for å
grava ned godset si tt16. - I det fylgjande er framstellinga i K-g mykje
magrare på komiske innslag enn i M-g. I K-g er både Eg.s matløyse i
sjølve jola og det at han kom heim etter påske, bortkomi. Dette at Eg.
kom heim etter påske, tyder på at hestane hadde vori etne i langfastetida,
noko som gjorde hestekjøtetinga serskilt forkasteleg17. I M-g har Eg.
berre ein svein med seg, i K-g seks. Framstellinga i M-g gjer både Eg.
og Herm. serskilt tarvelege, Eg. med di han fer med så lite fylgje, Herm.
med di han ikkje let Eg. vera der med fleire menner, og dertil byd på
“ F. Jonsson: Færeyingas. s. 71M (Flat. II 250).
10 Gråg. Ib 75. I el kristeleg oppbyggingsbok som Barlaams s. ser vi at opp-
graving av løynt gods vert framstelt som ei av dei fyrste fruktene av omvending
(utg. 1851 s. 177).
17 Etter lovene galdt det fjgrbaugsgarSr for den som åt kjøt i langfasta, pinse-
aftan, på imbredagar og fredagar, men utlegS (3 marks bot) for kjøteting til andre
fastetider (Gråg. Ia 33). Hestekjøteting var i det heile rekna for utillateleg (Gråg.
Ia 34).
7 Bibliotheca Arnamagnæana, XVIII