Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Page 174

172
ok rak undan skygnur,
stapfaSi nidr stajnum
ok får heldr bjugr
49!“8 reikar 6feigr nu milli budanna
ok er allhceldreginn;
er på eigi svd dapr med sjalfum sér,
sem hann er hrumr at fåtunum,
ok eigi svd laustcekr t mdlunum,
sem hann er lasmeyrr i ggngunni
6120-623 ek hefi att at <uelja um marga hgfSingja,
en nu er sd einn eptir,
er gllum mun pykkja ilis at van
ok sannr er at pvt,
at meiri er åjafnaåarmaår en hverr annarra
ok eigi hirSir, hvat til fjdrins vinnr
(Dei to siste linene i siste dømet feli desutan kvar for seg sund i to
hovuddelar.)
Figuren „parvis oppstelling" er endå vandare å avgrensa på ein eintydig
måte enn parvis ordstilling og høver lite til statistisk registrering. Eg skal
difor berre peika på nokre av dei tydelegaste døma frå stader der vi ikkje
samstundes har parvis ordstilling.
Døme som går att i båe tekstene: l19-24 og l18-217, 211_12> 25~26,
213-14, 28-29, 3IO-H, 26-27; 513-14, 28-29, 515-16,29-30, 713-14, 29,
148-9,28, 219-10 og 2132-2221, 243’24~25, 257’23.
Lengre ute i soga, der gjerdene er meir ulike, vert det vanskeleg å finna
slike samsvarande døme. Dette stilmerket er i det heile sterkt avgrensa i
K-t, men er eit ålment sermerke ved stilen til M-t.
I ymse høve kan vi sjå korleis dei symmetriske konstruksjonane heng i
hop, slik at det kjem i stand rader av analoge samsvarspar, såleis 19—23,
615-73 og 717-19, 121"3, 2915-302 og 2939-3021, 4845-16, 495-8,
578"11, 5812-14. Jfr. og det at Of.s tale til kvar av sambandsfelagane
(bortsett frå Gell. og Eg.) i M-t byrjar og sluttar på same vis, medan
regelen er broten i K-t. Her som oftare elles viser det seg at eit stilmiddel
som er konsekvent utnytta i M-t, går att som spreidde rudiment i K-t.
I dei delane av M-t som har mest av denne symmetrien i konstruksjonar
og innhald, er og den regelfaste rytmen framtredande. Vi har her å gjera
med ein episk kunstprosa som er så kunstfull at han til tider nærmar seg
bunden form. (For seg står replikken til l>6r. i 673, som er eit ordtøke,
og beint fram er forma som ein visefjerding.)