Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Page 185

183
M 329 lokit
M 329-16, jfr. K 3025. 28 sem mun
M 3215,18, k 3230 dæmt, sekr
M 3219>20, K 3347>48 vgrn, spjgll, spjgllum
M 4211, i3> x 4225’26 måls, tala, tals
M 4217, 22; g 4229,33 vel
K 4414,15 forvitni
K 5019,20-21 manna, mannval
M 5011.12, K 5028 åttu, eiga, å
M 514.5, k 51i6.ii manna, mannval
K 5228’29 forvitni
K 5721>22 sjalfdæmi(t)
M 581.2 ja (interj.), ja (verb)
M 607,9,10,12 g; 6022>24>26>27 konungr, konungs
M 633-5, k 6349’20>22 segja, seg
M 637_8> 14 stgndum upp, s to tt upp
M 6311,12,14^ 6325-26,27,29 prettån, prjåtigi, aura
M 64I, 2,3, 4; 6449'20> 21" 22 svikit, svikinn, sviknir, svtkja, svikarinn
M 675.8 omerkilig, merkilig
M 675.7, K 6726.27 gerS, gert, gera
M 676,10,11 prettån
Gjennom dei dialogiske responsjonane kjem det som ein fyndig smell
i replikkskiftet; men noko serleg subtilt kunstmiddel er dette ikkje. Tek-
nikken er velkjend frå vanleg moderne kvardagstale, ikkje minst i ironiske
tilsvar. Ironi ligg og oftare i svaret her i soga, såleis i døma 714'27
(lofaSr), 3015 (vgrn), 3026 (sekr sem hann mun), 3030 (spjgll), 678
(merhilig). Vi ser altså at ordet gjennom oppattaket kan få ein ny tydnads-
nyanse, j amvel om det sentrale førestellingsinnhaldet er det same.
Noko annleis enn ved dialogisk responsjon kan attgjevinga av tydnads-
innhaldet vera når same personen tek oppatt ord han sjølv nyst har sagt,
noko ein vel kan kalia „autologisk responsjon". Ved den er det
ingen ting i vegen for at tydingssamsvaret kan vera like stort som ved
dei dialogiske responsjonane, såleis i M 3312-14, K 3322’23 sannast,
sannara-, K 3322. 24 réttast, réttara', K 3322-23,25 helzt at Iggurn;
M 579’10 dæmi; M 5916, 602 metnad, ?netnadr; M 6121—621, 628"9
gllum - ilis at van; M 6710’11 prettån. Jfr. og anafora her nedanfor.