Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Qupperneq 249

247
I Laxd. kap. 70 kjem Bolli Bollason og bed mor si og stykfar sin om
sin del av arven. Dette vert i fyrste omgang ikkje serleg vel oppteki:
Gudrun spyrr, hvat hann a; ti adisk fyrir, er hann kalladi til fjar i hendr
f>eim (ff. V 205). Situasjonen minner litt om då O. i B kjem og bed far
sin om fjdrframlgg. Jfr. og
Laxd. B(M-t) B(K-t)
f f. V 207 Porleiki haf Si 4U_12 <ver3r honum nu 4” ok verfir gott til fjar
gott orSit til fjar (gott) bædi til fjar ok svd til mannheilla
ok <virSingar ok mannheilla
Jfr. og 147 (M).
Likskapane mellom B og ein sers avgrensa del av Laxd. (kap. 68-70)
er så store at ein tykkjest måtta rekna med litterært samband alt av den
grunnen. Heller for enn mot skyldskap talar og dei omnemnde likskapane
i stil og elles mange serlege ordlag som ikkje er eksklusiv sameige for dei
to sogene. Dertil kjem ættesambandet mellom horkell og O.
Kva soge som då har vori långjevaren, kan knapt vera tvilsamt. Dei
stadene i Laxd. som liknar stader i B, er serleg samla innan tre kapitel,
medan det tilsvarande i B finst på to vidt åtskilde stader, kap. 1-2 og
kap. 11. Dette let seg vanskeleg forklåra på den måten at han som skreiv
Laxd., har sanka i hop setningar herifrå og derifrå i B då han skulle
forma kap. 68-70. Derimot kan ein lett tenkja seg at han som skreiv B,
har hatt ei serleg interesse for desse tre kapitla i Laxd., som vedkom ætta
til ein av dei viktigaste personane hans, og har sett etter i denne delen av
Laxd. både då han forma kap. 1-2 og seinare kap. 11.
Reknar vi med at Laxd. ligg bak B, får vi og forklåring på ein liten
„feil“ ved utforminga i B. I kap. 1 har O. to knarrar, men seinare i soga
berre ein. Kvar den andre knorren har vorti av, vert ikkje omtala. Slikt
ville ikkje vera serleg påfallande i ymse andre i.-s., der den indre saman-
hengen kan vera heller haltande. Men B er vanleg oppbygd med så streng
logisk konsekvens, at tilhøvet her gjev grunn til ettertanke. Hadde soge-
mannen forma soga heilt ut av seg sjølv, skulle ein venta at han ikkje
førde inn to knarrar utan at han seinare ville lata oss vita kvar det vart
av den som kverv. Reknar vi derimot med at dei to knarrane i B er inn-
komne etter førebilete av horkels knarrar i Laxd. ved ei heller mekanisk
utnytting av modellen, vert denne dissonansen lettare å skjøna. (I Laxd.
vert eine knorren gjeven til Gunnarr hiSrandabani (kap. 69). Det må då
vera den andre som Lorkell dreg til Noreg med i kap. 74.)