Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Page 268

266
er lokit var par 56“-” er menn vdru 5631'13 er menn hgfSu
Iggskil at mcela, komnir til Iggbergs, rnælt mdlum sin-
på spurSi Por- peir sem pangat um, pd stendr
steinn var van, pd kvaddi dfeigr upp ok
Ofeigr sér hljoSs mcelti
skal pat gjaldask 631! skal petta gjaldask Vantar tilsvar
vit munum på 684-s pat vil ek, at vit »
rtSa bdSir saman, sém bdSir saman
frændi, ok flokkr viS okkrum
okkarr litill mgnnum
ina beztu frtend- 7412-13 vinatta peira fedga >»
semi meS vindttu meS godri frænd-
semi
Innan ein del av dei jamførde stadene er samsvaret mellom tåtten og
kvar av dei to gjerdene av soga noko nær eller heilt det same, såleis i ff.
XI 85 er fyrir skgdum etc.; 86 drengskapr; 88 vårkunn; 88 afglapi; 89
pat mal vceri etc.; 89 eru svå vitrir etc.; 90 Broddi bad etc.; 90 sidan
gengu etc. Andre stader er likskapen størst mellom tåtten og K-t, i døma
f f. XI 86 baud peim gi etc.; 88 kjosa menn etc.; 88 drifu menn at; 90
lézk heldr vilja etc.; 90 er lokit var etc. Siste dømet er mest interessant,
då tåtten og K-t her har eit innhaldsmoment som vantar i M-t. Men K-t
kan ha dette frå Egils s. (jfr. s. 88). I dei fleste høve er samsvaret større
mellom tåtten og M-t enn mellom tåtten og K-t.
Hendingane i Qlk. har vori sette til tida fram mot år 1020, av di det
høver med alderen til dei fleste personane som er med. Etter vanleg rek-
ning har likevel to av personane vori døde lenge føreåt. Det historiske
grunnlaget for hendingane i tåtten lyt også difor haldast for sers tvilsamt60.
Alderen til Qlk. vert avgrensa nedetter ved MoSruvallabok og ved det
at teksta der lyt vera ei avskrift61. Maurer sette nedskrivinga av tåtten
til slutten av det 13. h.å.62 F. Jonsson meinte derimot, for skuld språket,
60 Jfr. G. Vigfusson i Safn I 489 f; F. Jonsson i utg. 1933 s. xxiii-xxiv, men og
s. XXVII.
a K. Maurer i Germania XII 481; Gerings utg. s. 13. Av feilar i tåtten som
tyder på at han er avskrift, skal serleg nemnast: skogr sd var upp fra Hrafna-
bjqrgum ok austr fra LqnguhltS (ff. XI 84). Kålund vil her retta til vesir (Isl.beskr.
I 154). Vidare: en gera fé allmikit, ella hafa sjålfdæmi (ff. XI 85), som får god
meining om ein med J. Johannesson rettar til ella hafa sjålfdæmi, en gera fé all-
mikit (ff. XI 85, merkn. 3). Omstelling av tekstdelar finst oftare hjå M-skrivaren.
Om andre feilar sjå merknadene i Gerings utg.
62 Germania XII 481.