Úrval - 01.04.1953, Qupperneq 13

SKOÐANAKÖNNUN
11
ekki ósvipuð lífi Kesslaus sjáifs,
lemstruð, þjökuð og ömurleg.
Kesslau er námumaður, eins og
faðir hans, sem fórst í námuslysi.
Stjúpi hans fór til austurvígstöð'v-
anna og kom ekki aftur. Hann býr
með móður sinni, stjúpbróður sín-
um 7 ára og systurdóttur sinni, og
sofa þau öll i sama herbergi. Hann
tekur fram, að þó íbúðin sé ekki
stór, sé hún miklu betri en margra
samstarfsrnanna hans. Þetta er
leiguíbúð. „Við eigum ekkert", segir
hann tómlega. Samt kemst Kesslau-
fjölskyldan ekki illa af. Hann er
aðalfyrirvinna heimilisins. Laun sín
öll, 280 mörk á mánuði, fær hann
móður sinni x hendur, sem lætur hann
hafa 20 mörk í vasapeninga.
Hann fer í bió þrisvar í viku og
þykir mest gaman að grófum ítölsk-
um kvikmyndum. Hann er vinsæll
í námunum og á tvo nána vini, en
enga vinkonu. Einu sinni á viku fer
hann á bjórstofu, en af því að hann
dansar ekki, situr hann og horfir á.
Hann stendur tímunum saman upp
við húsarústir og horfi á lestirnar
fara fram hjá. Hann dreymir um
að fara langt í burt, Ástralía væri
tilvalinn staður, álítur hann. Á leið-
inni í vinnuna fer hann fram hjá
húsi, sem á er krotað vígorð kom-
múnista „Die Gewehre ohne uns“
(við snertum ekki vopnin). Hann er
ekki kommúnisti, en þessu er hann
algerlega sammála. Hann hefur illar
bifur á stjórnmálum og er friðarsinni.
,,Ég vil ekkert skipta mér af stjórn-
málum," segir hann, en bætir við:
„ég held, að S.Þ. séu til góðs. Þær
vinna þarft verk. Ég hata engan
og vil ekki berjast". Hann fékk hrein-
fasískt uppeldi. Hann gekk i nazista-
skóla, skráðist í Hitlers-æskuna, og
í lok stríðsins var hann orðinn her-
maður, 15 ára að aldri.
Áður var hann rómantískur hetju-
dýrkandi, en er nú orðinn bitur og
vonsvikinn. „Ég varð í fyrstu fyrir
miklum áhrifum frá nazistum, og
því næst af stríðinu, en i stríðslok
var ég ekki undir áhrifum frá nein-
um.“
Hann langar til að kvænast og
talar um saxneska stúlku, sem hann
kynntist á stríðsárunum og skrifar
öðru hvoru. Hann telur það sjálf-
sagðan hlut, að hafa lifað áður með
þeirri stúlku, sem hann kvænist. Jafn-
vel sína eigin framtíð ræðir hann
áhugalaust. „Þegar Klaus bróðir
minn er orðinn nógu stór til að vinna,
get ég farið að líta í kringum mig
eftir konuefni. Ég býst við, að mín
börn verði að alast upp á svipaðan
hátt og ég sjálfur."
Lífsviðhorf þessa unga Þjóðverja
einkennist af sinnuleysi og bölsýni.
„Ástandið er ekki gott, ég býst ekki
við, að það lagist, og mér kæmi ekki
á óvart, þó að það ætti eftir að
versna. Ég býst við, að stríð geti
skollið á innan skamms. Ég fæ engu
um það ráðið, en ég ætla ekki að
gerast sjálfboðaliði." Afstaða hans til
annarra þjóða er þessi: „Þær ættu
að láta okkur í friði."
1 Kesslau virðast kristallast allar
meinsemdir Evrópu: Sannfæring um
yfirvofandi hörmungar, vonleysi og
andlegt hungur.
2*