Úrval - 01.04.1953, Qupperneq 100

98
tJRVAL
„Ágætt,“ sagði hann. „Fyrir-
tak.“
„Þú ert eitthvað svo skrítinn
á svipinn,“ sagði hún stuttara-
lega. Svo sagði hún vingjam-
lega: „Er nokkuð að ? Segðu mér
þá frá því.“ Hún leit til hans
brosandi, eins og verndarengill.
Það var satt, Stefansen lekt-
or var sannarlega skrítinn á
svipinn. Loks tók hann rögg á
sig og sagði:
„Eiginlega langar mig ekkert
til að fara til Grimstad í ár.
Ég hef farið þangað á hverju
ári með foreldrum mínum,
hm . . .“
Ungfrú Eide færði sig nær
honum á trjábolnum, tók af
honum spýtuna og fór að krafsa
í sandinn. „Hvað langar þig til
að gera?“ spurði hún.
Stefansen lektor lagði það
ekki í vana sinn að skrökva af
ásettu ráði. Að minnsta kosti
sagði hann: „Mig langar að
fara í langa gönguferð um Jöt-
unheima.“
„Jæja“, sagði ungfrú Eide,
„langar þig það?“ Og krafsaði
með spýtunni í sandinn.
„Ég hef ekki farið oft í svo-
leiðis ferðir eins og þú veizt“,
sagði hann.
„Nei, það er alveg satt,“ sagði
hún. Svo sat hún hugsandi, gaut
til hans augunum.
„Það verður gaman að hitt-
ast aftur í ágúst,“ sagði hann.
„Já?“, sagði hún með eftir-
væntingu og leit á hann. Þroskuð
stúlka. Stefansen lektor tók ut-
an um hana, hún bauð honum
fúslega fagran munninn, kyssti
hann fyrsta kossinn, annan,
þriðja . . .
í þeim svifum kom maður
með ljá og fór að slá grasið
bak við þau. Stefansen lektor
leit á klukkuna. Á leiðinni í
bæinn stakk ungfrú Eide hend-
inni undir handlegg hans.
„Þú veizt að ég var trúlofuð
í eitt ár,“ sagði hún.
„Já,“ sagði hann. „Ég veit
það. Þótti þér ekki nógu vænt
um hann?“
„Það er langt síðan,“ sagði
hún hugsandi. „Fimm ár. Jú,
ég var hrifin af honum. En hann
var svo undarlegur, þú skilur.
Og ég er svo viljalítil," sagði
hún og hló. „Og þú? Nú átt
þú að gera þína játningu."
„Lenti í smáævintýri á stúd-
entsárunum", sagði hann. „Hún
er gift kona núna. Ég skal segja
þér frá því einhverntíma
seinna.“
Ungfrú Eide leit á hann
glettnislega: „Þú ert nú ekki
neitt kvennagull,“ sagði hún.
Hló dálítið, og þrýsti handlegg
hans. „Þú ert bezti drengur,"
sagði hún. „Þú ert traustur og
trygglyndur. Það eru ekki allir
eins og þú.“
Þau gengu hægt. Áður en
þau komu inn í bæinn höfðu þau
komið sér saman. Ungfrú Eide
átti að fara til Grimstad með
vinkonu sinni og ekki átti að
gera neitt uppskátt fyrr en um
haustið. Ungfrú Eide tók þessu