Úrval - 01.04.1955, Blaðsíða 23

UMHVERFIS JÖRÐINA MEÐ JULES VERNE
21
er Dagbók amerísks blaðamanns
árið 2890. New York, sem nefnd
er Alheimsborg, er höfuðborg
heimsins. Beggja megin við 100
metra breið stræti eru 300
metra háir skýjakljúfar. Menn-
irnir hafa lært að stjórna veður-
fari og loftslagi og korn er rækt-
að á Norðurpólnum. Auglýsing-
um er varpað á skýin. Sögu-
hetjan er ritstjóri dagblaðs, sem
nefnist Jarðarboði, og hefur 80
milljón lesendur. Fréttamenn
blaðsins sjónvarpssenda fréttir
sínar frá Júpiter, Marz og Ven-
usi, og lesendur sjá það sem
gerist í sínum eigin dagstofum.
Það er erfitt að trúa því að þessi
bók sé skrifuð fyrir 70—8Ó ár-
um.
Síðustu æviár Jules Verne
voruekki hamingjusöm. Mennta-
og fræðimönnum fannst lítið til
hans koma. Þó að hann væri
víðlesnastur allra franskra rit-
höfunda á sínum tíma, var hann
aldrei kjörinn í frönsku aka-
demíuna. Allskonar óhöpp steðj-
uðu að honum: Hann veiktist
af sykursýki. Sjónin bilaði og
heyrnin Hka. Það er táknrænt
um spádómshæfileika hans, að
í síðustu bók hans gætir mjög
ótta við ofbeldis- og einræðis-
öfl í heimi framtíðarinnar.
Jules Verne dó 1905. Margt
stórmenna fylgdi honum til
grafar, þeirra á meðal þeir, sem
áður höfðu litið niður á hann,
öll franksa akademían, sendi-
herrar og sérstakir sendimenn
ýmissa þjóðhöfðinga. Af öllu því
lofi sem á Jules Verne var bor-
ið í eftirmælum, mundi honum
sjálfum sennilega hafa þótt
vænzt um eina setningu, sem
stóð í einu Parísarblaðanna:
,,Hinn aldni sagnaþulur er lát-
inn. Það er eins og jólasveinn-
inn hafi kvatt í hinzta sinn.“
Skipulag og gernýting.
Við lifum á tímum gernýtingar og skipulagningar á öllum
sviðum. Skipulags- og gernýtingarsérfræðingar eru menn dags-
ins. Ekki eru þeir þó alls staðar jafnvel séðir. Einn slíkur sér-
fræðingur kom í verksmiðju. Tveir starfsmenn verksmiðjunnar
komu sér saman um, að þeir skyldu ekki anza þessu nýmóðins
fikti. Sérfræðingurinn kom til annars þeirra og spurði hann
hvað hann gerði.
„Ekki handtak," svaraði maðurinn.
Sérfræðingurinn nóteraði það í vasabók sína. Svo spui'ði hann
hinn manninn sömu spurningar.
„Ekki handtak," svaraði hann líka.
Aftur var nóterað í vasabókina. Um leið og sérfræðingurinn
fór, hristi hann höfuðið og sagði: „Tveir menn, sem vinna sama
verkið! Því verður að breyta."