Úrval - 01.04.1955, Blaðsíða 96

Úrval - 01.04.1955, Blaðsíða 96
94 ÚRVAL inni og Fiskasafninu, kom burð- armaðurinn að sækja farangur- inn. „Það hefur verið mér mikil ánægja að kynnast yður, frú Lescaboura. Mér datt í hug að ég gæti gert yður eitthvað til skemmtunar í Chicago. Ég er þaulkunnugur í borginni, og ef yður langaði til, gætum við fengið okkur bíl og ég gæti sýnt yður Lincolnskemmtigarð- inn eða sláturhúsin eða . . .“ „Mér þykir það leitt, en vin- ir mínir bíða eftir mér.“ „Jæja, ég ætla að minnsta kosti að fylgja yður að hlið- inu,“ sagði Bisbee vonsvikinn. Og svo bætti hann við: „Ég veit ekki hvernig ég á að þakka yður fyrir allar þessar dásam- legu gjafir, sem þér sendið dótt- ur minni. Pálína verður frá sér numin þegar hún sér þær.“ Lestin hafði varla numið staðar á brautarstöðinni í Chicago, þegar Bisbee stökk út og hraðaði sér að vagni henn- ar. Hún var með þeim síðustu sem fóru úr lestinni. Þegar hann gekk við hlið hennar eftir brautarpallinum, var hann ákaf- lega dapur yfir því að skiln- aðarstundin skyldi vera runnin upp. Frú Lescaboura,“ sagði hann, „mig langar til að segja yður hve mikla ánægju ég hef haft af því að kynnast yður. Ég hef ferðast mikið með járnbraut- um, en satt að segja hef ég aldrei áður . . Bisbee komst ekki lengra, því að í sömu andrá kom maður með nelliku í hnappagatinu hlaupandi til frú Lescaboura. Og maðurinn beygði sig og kyssti á hönd hennar! Það var ekkert um að villast. Bisbee stóð rétt hjá og horfði á það með eigin augum. Og hann heyrði líka greinilega hvað maðurinn sagði. Hann sagði: „Ég vona að yðar tign hafi liðið vel á ferðalaginu.“ I rugluðum heila Bisbees rifjuðust upp minningar um ævintýri, sem hann hafði lesið þegar hann var barn, þar sem skýrt var hvað „yðar tign“ þýddi. Það hafði frá upphafi verið einhver dularblær yfir samferðarkonu hans, framkoma hennar hafði verið svo ein- kennilega töfrandi. Orð ókunna mannsins orkuðu á Bisbee eins og eldingaglampi í myrkri. Hon- um varð allt í einu ljóst hvern- ig í öllu lá, perlurnar voru eng- in ráðgáta lengur, ekki heldur demantsflúrið á vindlingavesk- inu, eða tregða hennar að segja til nafns síns. Og hann hafði kallað hana frú Lesca- boura! Honum kom fyrst í hug að reyna að laumast burtu, láta hana halda að þau hefðu orðið viðskila í mannþrönginni. Hann hægði á sér, lét þernuna og burðarmanninn fara framhjá. Hann reyndi að koma auga á einhverja smugu þar sem hon- um væri undankomu auðið. En
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.