Úrval - 01.04.1955, Blaðsíða 91

PRINSESSAN HANS BISBEE
89
efni sínu. Hann sagði henni
hvernig honum hefði tekizt að
koma fótunum undir sig, hvern-
ig fyrirtæki hans hefði vaxið,
hvaða reglur hann hefði sett
sér og starfsfólki sínu, og loks
kom hann því að með lagi, að
Daily Sentinel hefði birt
tveggja dálka grein um hann
árið áður.
,,Þér hefðuð kannske gaman
af að líta á hana,“ sagði hann.
„Mér fyrir mitt leyti þykir
alltaf gaman að vita einhver
deili á fólki sem ég hitti. Eruð
þér ekki á sömu skoðun?“
Hún játti því brosandi. Með-
an hún var að lesa greinina,
hallaði Bisbee sér fram í stóln-
um og reyndi að láta sem ekk-
ert væri. En hann gat ekki að
sér gert að gjóta augunum til
hennar, til þess að aðgæta, hve
langt hún væri komin. Þegar
hún var komin þangað sem
letrið var máð í brotinu, var
hann viðbúinn að fylla í eyð-
una.
Hann benti á staðinn og
sagði: „Hérna stendur: „Sex-
tán ára gamall var Wiliiam P.
Bisbee næstum fullvaxta og
góðum hæfileikum búinn. Hann
hafði áhuga á mörgu, meðal
annars . . .“ Svo getið þér
haldið áfram.“
Hún þakkaði honum, hnykkti
til höfðinu og hló, og þegar hún
hafði lokið við að lesa grein-
ina, brosti hún til hans og
sagði:
„I Evrópu er oft talað um
þessa miklu iðjuhölda. Það er
reglulegt ævintýri fyrir mig að
hitta einn þeirra!“
„Ég er hræddur um að þér
takið of djúpt í árinni,“ sagði
Bisbee og dró seiminn eins og
Ephraim gamli Rathbone. „Þér
vitið hvernig blaðamennirnir
eru, þeir gera alltaf svo mikið
úr öllu. Þeir halda að þeir auki
hróður bæjarins með þessu,
býst ég við. Hitt er annað mál“
— nú hvarf uppgerðarhreimur-
inn úr röddinni — „það er satt
sem þeir segja, að ég sé stærsti
gimsteinasalinn í suðaustur-
hluta fylkisins.11
„Það er ég sannfærð um,“
sagði hún og rétti honum úr-
klippuna.
„Þér megið eiga hana,“ sagði
hann. „Ég á auðvelt með að
ná í aðra. Konan mín og dótt-
ir eiga margar úrklippur
heima.“
En þetta var ekki satt. Það
voru engar úrklippur 1 fórum
Stellu og Pálínu. Hann geymdi
þær sjálfur í skrifborðsskúff-
unni sinni. En honum fannst
þessi ósannindi vera afsakan-
leg, með þessu móti gaf hann
til kynna að hann væri kvæntur
maður. Hann sigldi ekki undir
fölsku flaggi þegar hann var
að heiman, eins og til dæmis
Kreinig yngri. Hann skaut því
inn í um leið og hann sagði
henni frá gimsteinasalaþinginu.
Þegar hann ætlaði að fara
að sýna henni blátt og silfur-
litað merki sambandsins, kom