Úrval - 01.04.1955, Blaðsíða 72

Úrval - 01.04.1955, Blaðsíða 72
Barátían við Elli kerlingur er enn sem fyrr mjög’ á dagskrá. Draumurinn um langt Uf» Grein úr „Vi Vet“, eftir dr. med. Torben Geiif, yfirlækni. MEÐALALDUR mannsins hefur hækkað á liðnum öld- um. I fornöld virðist hann hafa verið 20—30 ár, og hann hélt áfram að vera lágur alveg fram í byrjun 19. aldar. Þá byrjar hann að hækka, og stígur jafnt og þétt fram að aldamótunum 1900, en þá er hann orðinn 50 ár. Síðastliðinn aldarhelming hefur hækkunin verið ótrúlega mikil, og er meðalaldurinn nú orðinn 70 ár — kvenna lítið eitt hærri en karla. Orsök þess- arar miklu breytingar er að finna í stórbættu hreinlæti og almennri heilsuvernd, barátt- unni gegn farsóttum, berkla- veiki og ungbarnadauða. Eink- um hafa framfarirnar innan læknavísindanna á síðustu ára- tugum, svo sem notkun insúlíns gegn sykursýki, lifrarlyf ja gegn blóðleysi, og súlfalyfja, penisill- íns og annarra sýklalyfja, sem og stórlækkuð dánartala skurð- sjúklinga, stuðlað að því að lengja meðalævina.Börn og ung- lingar dóu áður unnvörpum, en geta nú vænzt þess frekar en áður að ná hárri elli. Aftur á móti eru ekki til nægilega ör- uggar sannanir fyrir því, að mannsævin sem slík hafi lengzt. Ýmsir sjúkdómar, sem einkum sækja á roskið fólk og aldrað, svo sem krabbamein og æða- kölkun, setja ævilengd mannsins takmörk. Þá fyrst þegar tekizt hefur að sigrast á þessum sjúk- dómum, mun hámarksaldur mannsins hækka, ef til vill upp í 100 ár eða meira. Tvennskonar aldur. Krabbamein er ekki eiginleg- ur ellisjúkdómur, þó að hann sé tíðari hjá rosknu fólki en ungu. Aftur á móti er æðakölkun elli- sjúkdómur. Þó kemur ósjaldan fyrir, að krufning leiðir í ljós, að hjá sumu öldruðu fólki gætir æðakölkunar mjög lítið eða ekki, jafnvel þótt háaldrað sé. Af þessu er ljóst, að æðakölkun er ekki óumflýjanleg fylgja ellinn- ar. Að þetta fólk deyr eigi að síður, stafar af því, að frumur líkamans hafa takmarkaöan starfsaldur, og að þær deyja að lokum. Þetta fyrirbrigði í vefj- um og líffærum er hin eiginlega eillihrörnun. Hvort frumudauð- inn orsakast af skorti á efnum.,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.