Úrval - 01.04.1955, Page 84

Prinsessan hans Bisbee.
Saga
eftir Julian Street.
Ungi, stimamjúki maðurinn í
hótelskrifstofunni leit á merkið
á barmi Bisbees og á spjaldið
með heimilisfangi gestsins.
„Ætlið þér að fara áður en
fundinum er lokið, herra Bis-
bee?“
,,Já,“ svaraði Bisbee. „Við er-
um búnir að afgreiða þýðingar-
mestu málin og ég má ekki vera
að því að slæpast hér fram á
laugardag. Ég hef mikið að
gera.“ Hann þrýsti hökunni
niður í harða flibbann og púaði:
„Viljið þér gera svo vel að at-
huga hvort það hafa komið bréf
til mín. Ég á von á áríðandi
bréfi.“
Ungi maðurinn leit um öxl og
nefndi nafn Bisbees; síðan
héldu þeir áfram samtalinu.
Bisbee lýsti hinum öra vexti
borgarinnar, þar sem hann lifði
og starfaði, og ungi maðurinn
ræddi um hve margir hefðu
auðgast á lóðasölu í þessum
liluta Kaliforníu.
„En yður er sjálfsagt kunn-
ugt um þetta, herra Bisbee.“
„Satt að segja er þetta í
fyrsta skiptið sem ég sé Kyrra-
hafið,“ svaraði Bisbee. „Ég
hefði haft gaman af að skoða
mig dálítið um, en ég hef alltaf
þá meginreglu, að láta starfið
ganga fyrir skemmtununum.
Ég ætti ekki stærstu skart-
gripaverzlun í suður hluta fylk-
isins, ef ég hefði alltaf verið
að slæpast og skemmta mér.“
„Það er ég sannfærður um.“
„Jahá . . .“ hélt Bisbee áfram,
leit upp og dró seiminn eins og
Ephraim gamli Rathbone, þeg-
ar hann var að segja frá fyrstu
árunum í sögu bæjarins. „Látum
okkur sjá . . . þegar ég stofnaði
fyrirtækið William P. Bisbee . . .
jú, það eru tuttugu og sex ár
síðan þann tíunda september.
Ég hef fylgt ákveðnum megin-
reglum í starfseminni og . . .“
Hann var í þann veginn að
sýna unga manninum blaða-
greinina, sem Daily Sentinel
hafði birt um hann árið áður,
þegar ungfrú Burns kom og
truflaði hann. Hún var með
hlaða af bréfum.
„Ágætt, ágætt!“ sagði hann.
Þegar hann hafði stungið bréf-
unum á sig, tók hann í höndina