Úrval - 01.04.1955, Síða 106

104
ÚRVAL
mig á höfuðið. Heldur þú að
menn vilji að konur þeirra og
dætur kaupi skartgripi og arm-
bandsúr hjá kvennabósa?“
„Þér hefði verið nær að
hugsa út í það áður en þú fórst
að daðra við þetta kvendi!“
sagði konan með rödd, sem gaf
til kynna, að ofsinn frá deg-
inum áður gæti auðveldlega
blossað upp á nýjan leik.
„Hlustaðu á mig Stella. Ég
er ekki að finna að ykkur á
nokkurn hátt, en ég ætla að
ráðleggja ykkur í fullri alvöru
að minnast aldrei á þetta mál
framar. Ég krefst einskis af
ykkur sem ég krefst ekki af
sjálfum mér. Ég segi ekki
aukatekið orð. Það getið þið
verið vissar um.“
En hann hélt ekki loforð sitt
lengi. Daginn eftir þóttist hann
sjá það á Charley Doelgers, að
sagan hefði borizt honum til
eyrna. En þar sem Charley
minntist ekki á málið ákvað
Bisbee að gera það.
„Auðvitað hef ég heyrt sög-
una,“ viðurkenndi Charley.
„Allur bærinn hefur heyrt
hana.“
„Ég geri ráð fyrir að þú trú-
ir ekki einu orði af þessu?“
„Égskiptimér aldrei af svona
löguðu, ef það snertir ekki
verzlunina,“ sagði Charley
flóttalega. „Ég álít að maður
eigi að vera umburðarlyndur.
Hver maður ræður sínu einka-
lífi. Mér er nákvæmlega sama
þó að þú kæmir þér upp
kvennabúri, ef verzlunin bíður
ekki tjón við það.“
„Kvennabúri!“ stundi Bisbee.
„Ég ætla aðeins að segja þér
eitt,“ hélt Charley áfram. „Ég
hef ekki áhuga á neinu nema
verzluninni. Hneyksli getur
gert mikið tjón. Þú manst
hvernig fór fyrir tannlæknin-
um, sem sagt var frá í blaðinu
á dögunum. Hann hafði meira
en nóg að gera, en svo var
hann dæmdur fyrir tvíkvæni, og
þá fór allt í hundana hjá hon-
um.“
Bisbee fannst hann vera að
kafna. „Ég skal snúa hvern
þann úr hálsliðum, sem segir
að ég sé tvíkvænismaður!“
stundi hann upp.
Næstu daga óskaði Bisbee
þess oft, að einhver yrði til
þess að bera sökina á hann
opinberlega. Það hefði verið
betra heldur en verða þess sí-
fellt var að fólk glápti á hann,
þegar hann sneri baki að því,
og hætti að tala saman, þegar
hann nálgaðist. Það var eins og
allir væru að hugsa um hneyksl-
ismálið, en það var ómögulegt
að vita hvað fólk hugsaði.
Honum fannst hann standa
einn uppi. Enginn skildi hann.
Á heimilinu leita menn styrks
og hughreystingar, þegar á
móti blæs, en þar átti Bisbee
sízt samúðar að vænta. Þar
varð hann að leyna þjáningum
sínum betur en nokkru sinni
áður. Stella setti upp píslar-
vættissvip þegar hún mundi