Úrval - 01.04.1968, Síða 13

Dýrgripum Marais - hverfisins
bjargað frá glötun
Eftir ALICE-LEONE MOATS.
Þegcir jyrsta rnúrstykkið datt
á gólfið, vissv þeir, að þeir höfðu fundið
gullnámu: þarna blasti við
fornfálegur, en glæsilegur bjálki.
Hvenær sem Michel
WmMÍŒ Raude átti frístund,
gekk hann um hin bugð-
óttu stræti Maraishverf-
isins, sem báru hin
furðulegustu nöfn. En hverfi þetta
var eitt sinn tignasta hverfi Parísar-
borgar og miðstöð samkvæmislífs og
stjórnmála á „Gullöld“ Frakklands.
Þangað ók Lúðvík 13. á brúð-
kaupsdegi sínum. Þangað hafði Ma-
dame Maintenon flutzt sem brúður
Scarrons. Og þar hafði Beaumar-
chais lokið við að semja „Brúðkaup
Figaros“.
Raude virti fyrir sér framhlið
hallanna og hinna fornu viðhafnar-
bústaða hverfisins. Þar var um að
ræða sannkölluð listaverk eftir
húsameistara 17. og 18. aldarinnar.
Eigendur þeirra höfðu yfirgefið þau
eftir frönsku stjórnarbyltinguna í
lok 18. aldar, og síðan höfðu hand-
iðnarmenn og smákaupmenn flutzt
inn í þau. Þau voru að vísu í niður-
níðslu, en þau stóðu á traustum
grunni. Hann var viss um, að það
væri unnt að bjarga þeim.
Raude, sem var . rafverkfræðing-
ur, var aðeins 31 árs gamall og al-
veg peningalaus maður. Hann
gengdi ekki neinni opinberri stöðu
og hafði engin tengsl við áhrifa-
miklar klíkur í þjóðfélaginu, er
gætu stutt málstað hans. Hið eina,
sem hann átti, var eldlegur áhugi,
draumur um að bjarga dýrgripum
Maraishverfisins frá glötun, bjarga
hinum fornfrægu byggingum þess,
er nú stóð til að rífa hverja af ann-
arri á næstunni til þess að rýma til
fyrir nýjum stórbyggingum. Hann
átti einnig til að bera óbugandi
ákveðni, sem átti eftir að gera
11