Úrval - 01.04.1968, Page 55

GÁTAN UM DAUÐA KRISTS
53
þessu orðinn pólitískur mótþróa-
maður.
Rétt er það, að Gyðingadómstóll-
inn Sanhedrin ákærði Krist einnig
fyrir það að hafa kallað sig Messías
eða hinn smurða, frelsarann, sem
beðið var og átti að breyta illu til
góðs. En ef við litum nánar á all-
ar þær undarlegu ákærur sem
bornar voru af Gyðingadómstóln-
um á Krist, þá kemur í Ijós, að
aðeins ein þeirra snerti Rómversk
yfirvöld, en það var ákæran um
Messíasarnafnið. Þetta er mikil-
vægt atriði. Rómverjar hafa án efa
ekkert tillit tekið til hins ómennska
og loftkennda við þessa nafnbót en
litið á hana eingöngu sem dulbúna
konungsnafnbót. Miðað við hugsun-
arhátt Gyðinga hefur ekkert í máli
þessu getað skipt Rómverja nokkru,
nema krafan um veraldlegan kon-
ungdóm. Þær fyrirætlanir Gyðinga
sem trúarlegs eðlis voru, skiptu
Rómverja engu máli, enda höfðu
þeir, sem víða kemur fram, ekki
nokkurn áhuga á þeim.
Gyðingadómstóllinn ákærði Krist
fyrir kröfu til Messíasartignar, sem
í þeirra augum var argasta ósvífni
sem hægt var að sýna. En dómur-
inn var kveðinn upp eftir róm-
verskri ákæru um kröfu til kon-
ungstignar og honum fullnægt með
rómverskri aftökuaðferð.
Nú leikur ekki vafi á því, að í
frásögnum guðspjallanna er gerð
tilraun til að sýna að öll réttar-
höldin hafi farið fram á trúarleg-
um grundvelli og Gyðingar staðið
fyrir þeim og einnig aftökunni. En
ekki líður á löngu þar til þetta
fellur um sjálft sig. Það kemur
í ljós að frásögnin er sterklega lit-
uð af andúð guðspjallamanna á
Gyðingum og full mótsagna að
auki.
Við getum reynt að átta okkur
á þeim atburðum, sem leiddu til
handtöku Krists og yfirheyrsln-
anna.
Við lestur guðspjallanna fær
maður þá hugmynd að Júdas, svik-
arinn, og Gyðingar eða yfirvöld
þeirra hafi grafið sundur lífsbraut
Krists. Það er engin ástæða til að
ætla annað, en Kristur hafi ekki
verið í náðinni hjá hinum íhalds-
samari Gyðinga, sem einmitt réðu
mestu. Það var eðlilegt, að þeir
væru ekki sérlega sólgnir í til-
lögur umbótamannsins. Það er ekki
hin venjulega ósamkvæmni, sem
lítur ótrúlega út heldur eru það
hin sérstöku markmið og aðferð-
ir, sem guðspjöllin segja svo ná-
kvæmlega frá.
Það er sagt, að yfirvöldin hafi
ekki viljað handtaka Krist í miðj-
um páskahátíðahöldunum, þegar
margt var um manninn í Jerúsalem,
„til þess að vekja ekki óróa með
fólkinu" (Mark.14,2). Ástæðan til
þessa hiks var sem sé ótti ,
óvinir Krists þorðu ekki að stöðva
áróður hans.
En þessi skýring dugir ekki til.
Ef fólkið var á bandi Krists og
það svo, að yfirvöldin þorðu ekki
að handtaka hann strax, hvað var
þá unnið við biðina? Áhangendur
Krists hefðu sjálfsagt orðið æfir
vegna þess, að hann var handtek-
inn, en ekki vegna einhverra dipló-
matískra bragða af hálfu yfir-
valdanna.