Úrval - 01.04.1968, Side 86

84
ÚRVAL
kastaði honum í loft upp 5—6
sinnum, og einn áhorfandi lýsti
yfir því, að hann héldi, að hann
væri að „verða loftveikur af að
horfa á nautabanann“. En alltaf
reis Manuel á fætur á nýjan leik
og hélt áfram að egna nautið. Það
var eitthvað ógnvænlegt við æðru-
leysi hans og ofurmannlegan kjark
þennan dag. Hann virtist gera sér
far um að láta bera sem mest á
takmarkalausum kjarki sínum. Það
var eins og hann væri alveg skeyt-
ingarlaus um líf sitt og áhorfendum
fannst það alveg dýrlegt.
Um kvöldið var svo haldið upp
á sigur hans á kaffihúsi einu í
Madrid. Fólkið sleppti fram af sér
taumnum. Manuel söng, Manuel
dansaði flamenco og Manuel lék
allt nautaatið fyrir gestina. Og svo
þegar hófið stóð sem hæst skömmu
eftir miðnætti, birtist Lopez. Hann
hafði orðið eftir í Talavera til þess
að telja í peningakassanum og
reikna út gróðann. Hann var ná-
fölur og þreytulegur, þegar hann
tilkynnti það, að miðasalarnir hefðu
strokið burt með allan aðgöngu-
eyrinn. Þessi frumraun Lopez sem
umboðsmaður nautabana hafði
kostað hann geysilega upphæð,
50.000 peseta (835 dollara), hvorki
meira né minna. Og nú lýsti hann
yfir því, að dagar hans sem um-
boðsmanns nautabana og nautaats-
forstjóra væru á enda.
I
„DREPTU NAUTIÐ!
DREPTU NAUTIÐ!“
Það hafði stytt upp, en hrikaleg
stormský voru nú að hrannast upp
á himininn úti við sjóndeildar-
hringinn. Áhorfendur biðu í of-
væni á Las Ventasnautaatsvellin-
um í Madrid. Þegar „picadorarnir“
voru komnir út af vellinum, höfðu
þeir Paco og Pepin stungið
„banderillas“, 28 þumlungalöng-
um viðarfleinum með göddum á,
inn í herðakamb Impulsivos. Þess-
um fleinum var stungið þannig, að
þeir stefndu í átt til hægri síðu
nautsins. (Samkvæmt kenningum
nautaatslistarinnar átti þetta að
draga mjög úr tilhneigingu nauts-
ins að stanga til vinstri). E1 Cordo-
bés var nú tilbúinn til þess að hefja
„juena“, forleikinn að hámarki ats-
ins, en hámarki nær leikurinn með
dauða nautsins.
Nú gullu við skærir tónar tromp-
etanna. Það færðist dauðakyrrð yf-
ir áhorfendapallana, og það var
sem þessi dauðakyrrð breiddist út
fyrir nautaatsvöllinn .... út yf-
ir borgina .... út yfir allan Spán.
Það var sem hljómfall þjóðlífsins
hefði skyndilega verið rofið þetta
síðdegi í maí. Mestöll umferð hafði
stöðvazt og viðskipti lagzt niður að
mestu. Stjórnmálamenn og fangar,
óðalseigendur og þvottakerlingar,
bankastjórar og verksmiðjuverka-
menn, yfir tíu milljónir manna,
biðu í ofvæni við sjónvarpstækin,
einn stærsti áhorfendahópur, sem
hefur nokkurn tíma horft á einn
listamann. Þessar milljónir biðu í
ofvæni, er nautabaninn bjó allt
sem vendilegast undir reiknings-
skilin miklu...... augnablik sann-
leikans.
E1 Cordobés kinkaði lítillega kolli
til forstjóra vallarins. Svo lyfti
hann nautabanahatti sínum, sner-