Úrval - 01.04.1968, Qupperneq 89

87
„EL CORDOBÉS“ ....
Hann reyndi að reikna nákvæm-
lega út, hvenær hann væri búinn
að egna nautið nægilega mikið til
þess, að það réðist að honum. Og
síðan geystist nautið fram á við,
vinstra hornið straukst næstum við
hann. Hann sveigði líkama sinn
nægilega mikið til á nákvæmlega
réttu augnabliki og hreyfing hans
fylgdi árásarstefnu nautsins ná-
kvæmlega eftir og beindi henni í
sveigju til hægri.
Hann endurtók þetta þrisvar í
viðbót, þangað til öskur áhorfenda
voru orðin sem sífelld, órofin hol-
skefla. Það var sem algert æði hefði
gripið um sig á áhorfendabekkjum
Las Ventas. Það var sem E1 Cor-
dobés hefði sjálfur ummyndazt af
ofvæni og æsingu þessa augnabliks.
Hann gerði hlé og lét öskur mann-
fjöldans rigna yfir sig. Síðan hóf
hann aftur hægri handar hreyf-
ingu og hélt þannig áfram að beina
nautinu nær sér í þrengri og þrengri
hringjum. Hann sneri því í þrjá
hringi í kringum sig líkt og veifu
á maísstöng. í hvert sinn er nautið
straukst fram hjá honum, heyrði
hann tryllingsleg, ómótstæðileg
öskrin 1 mannfjöldanum. Þessi ösk-
ur gerðu hann ölvaðan af gleði.
Nú var kominn tími til þess að
gera út af við nautið, en E1 Cor-
dobés færði samt nautabanaskikkj-
una yfir á vinstri hönd og hélt aft-
ur í átt til nautsins. Hann heyrði
Paco æpa: „Nei, nei, Manolo, nú er
nóg komið!“ En hann hélt samt.
áfram og bjó sig undir að egna
nautið til sín. Hann ætlaði að fram-
kvæma hið sígilda „natural“-bragð
á nýjan leik, þótt honum stæði
Hann á tvo MercecLes Benz, einn
Jaguar, e'inn Landrover og einn lítinn
Fíat.
þannig mikil hætta búin af vinstra
horni nautsins.
Nú streymdi regnið stöðugt til
jarðar. Nautabanaskikkjan var orð-
in blaut og þung, og miðhluti vall-
arins var allur sundurtættur af
klaufum Impulsivos. Aðstoðarmenn