Úrval - 01.09.1970, Blaðsíða 15

EK HÆGT AÐ LEYSA VANDAMÁL MENGUNAR
13
og hið lífvana umhverfi starfar
saman sem heild, sem eins konar iíf-
kerfi (ecosystem) á „lífverusvið-
inu“ (í lífveruhvolfinu), þessu ó-
skaplega mjóa belti yfir yfirborði
jarðar, á yfirborði hennar og í efstu
lögum hennar, sem hið eina þekkta
iíf í alheimnum getur hafzt við í.
Fyrir mörg hundruð milljónum ára
var jurtalífið á jörðinni miklu kröft-
ugra og sá andrúmsloftinu fyrir 20%
súrefnis þess, þar að auki köfnunar-
efni, argon, kolsýru og vatnsgufu.
Þessari blöndu hefur æ síðan verið
haldið við af furðulegri nákvæmni
með hjálp jurta, dýra og gerla, sem
nota lofttegundirnar og skila þeim
aftur til náttúrunnar í jöfnu magni.
Afleiðing þessarar nákvæmni er
lokað kerfi, jafnvægishringrás, þar
sem ekkert fer til spillis og allt
gegnir sínu hlutverki.
Ákveðin lög um líf og jafnvægi
stjórna þessari jafnvægishringrás.
Eitt mikilvægt atriði hennar er að-
lögunin. Sérhver lífverutegund
finnur sitt nákvæmlega afmarkaða
lífssvið í lífkerfihu. Annað atriðið
er hindrun offjölgunar. Um það sjá
rándýrin og aðrar þær lífverur, sem
lifa beint á öðrum lífverum. Enn
annað þýðingarmikið atriði er nauð-
synin á fjölbreytileika. Því fjöl-
breyttari sem lífverutegundirnar
eru á einhverju svæði þeim mun
minni möguleiki er á því, að ein-
hver ein lífverutegund muni eyði-
leggia þetta jafnvægi. Maðurinn
hefur brotið þessi lögmál Móður
Náttúru og stofnað náttúrunni og
sjálfum sér í mikla hættu. Maður-
inn kemur af stað heilli keðju
hættulegra breytinga, þó að hann
Vísindamenn eru hrœdd-
astir við það, hve maður
tæknialdarinnar er fáfróð-
ur um lögmál náttúrunnar.
Heilu stöðuvötnin „deyja“
hókstaflega; verða súrefnis-
laus og fisklaus, en troð-
full af alls kyns úrgangi og
óhreinmdum.