Úrval - 01.09.1970, Blaðsíða 21

BOB DYLAN
19
einn gagnrýnandinn áhrifum henn-
ar við „ammoníak, sem andað er að
sér til þess að hreinsa nefgöng og
holur“. Þegar hann hafði lokið
fyrsta laginu, kváðu við stórkostleg
fagnaðarlæti, miklu meiri en nokk-
ur annar skemmtikraftur hafði orð-
ið aðnjótandi á hátíð þessari, mestu
fagnaðarlæti, sem nokkur söngvari
hafði nokkru sinni hlotið í Bretlandi.
Þessi stórkostlega hrifning unga
fólksins í fyrrasumar var enn ein
sönnun um hin sérstæðu, næstum
dularfullu áhrif, sem skurðgoð ame-
ríska þjóðlaga- og alþýðurokksins,
Bob Dylan, hefur á ungu kynslóðina.
Hann er „töfraflautuleikari“ hinnar
ungu nútímakynslóðar. „Hann er
minni kynslóð sem Shakespeare og
Judy Garland í senn,“ segir ungur
gagnrýnandi um hann. „Við treyst-
um því, sem hann segir okkur.“
Dylan vill helzt kalla söngva sína
ljóð, og vissulega tekur unga fólkið
þeim sem ljóð væru. Atkvæða-
greiðslur við ýmsa mennta- og há-
skóla sýna, að hann hefur verið vin-
sælasta ljóðskáldið meðal mennta-
skóla- og háskólanema á sjöunda
tug aldarinnar. „Við látum okkur
skipta fyrirbrigði eins og kjarnorku-
styrjaldarógnanir, mannréttindi og
hina sívaxandi meinsemd óheiðar-
Ieikans,“ sagði nemandi við einn af
þekktustu háskólum okkar. „Og Bob
Dylan er eina ameríska skáldið, sem
fjallar um þessi fyrirbrigði á þann
hátt, sem okkur finnst eitthvert vit
í og við skiljum."
GOÐSAGNAVERA Á
FARALDSFÆTI
í hinum síbreytilega heimi pop-
tónlistarinnar, þar sem menn geta
orðið heimsfrægir eða glatað sinni
fyrri frægð á einu kvöldi, hefur Dy-
lan nú verið þýðingarmikil persóna
í næstum heilan áratug, þótt stund-
um hafa hvílt yfir honum eins kon-
ar hula hins dularfulla. Og vinsæld-
ir hans vaxa enn stöðugt líkt og
desibiltala „uppmagnaðrar“ rokk-
hljómsveitar. Hann var þegar orðin
goðsagnavera 25 ára að aldri. En
núna, þegar hann hefur náð 29 ára
aldri, er hann orðinn margfaldur
milljónamæringur. Það hafa selzt
rúmlega 10 milljón plötualbúm með
söngvum hans í þessu landi einu
saman auk milljóna eintaka af
tveggja laga plötum. Söngvar hans,
svo sem „Flöktandi í vindinum“
(Blowing in the Wind), „Hr. Tam-
bourine-maður“ (Mr. Tambourine
Man) og „Það er ekki ég, elskan“,
hafa verið leiknir og sungnir á plöt-
ur af tugum söngvara og hljóm-
sveita, allt frá Sonny og Cher til
Lawrence Welks. Hann fær há-
markslaun, þegar hann fæst til þess
að halda hljómleika, sem er mjög
sjaldan, þ.e. 80.000 dollara fyrir að
koma fram í eina klukkustund á
eyjunni Wight. Þegar einhver
spurði þennan síðhærða söngvara:
„Hver klippir þig?“ svaraði hann
ósköp rólega: „Bankastjórinn minn.’1
Dylan er óútreiknanlegur og oft
dálítið dularfullur í háttum. Það má
segja, að hann hafi labbað aftur á
bak inn í sviðsljós frægðarinnar.
Suðurríkjarödd hans er hrjúf og
nefmælt. Einhver lýsti henni þannig,
að hún hljómaði eins og rödd
„hunds, sem hefur fest löpp í gadda-
vír“. Hann forðast opinber viðtöl og