Úrval - 01.09.1970, Blaðsíða 123

Úrval - 01.09.1970, Blaðsíða 123
MAÐURINN SEM ÓGNAÐI ELDINGUNNI 121 Franklin ýtrustu krafta sinna til þess að leysa af hendi síðasta stór- afrek sitt fyrir málstað Ameríku. Þessi 82 ára öldungur gekk næstum daglega frá húsi sínu til Fylkishúss Pennsylvaníu í fjóra mánuði. ,Og þar eyddi hann hverjum tímanum á fætur öðrum í umræður um fátæk fylki og rík fylki, stór fylki og lítil fylki, þrælafylki og fylki frjálsra manna og ótal önnur vandamál, sem þeir menn, er sömdu stjórnarskrána, urðu að horfast í augu við og reyna að leysa. Allt frá fyrsta degi Stjórnarskrár- þingsins var Franklin tákn þess sáttaranda, sem þingið þarfnaðist svo ákaflega. Aðeins hann hefði haft bolmagn til þess að keppa við Wash- ington um forsetasæti á þinginu. En hann vék til hliðar af frjálsum vilja. Franklin kvaddi sér hljóðs, eitt sinn er deilurnar urðu svo ákafar, að það virtist sem þingið væri að leysast upp. Hann minnti þingið á það, að þegar Meginlandsþingið hafði áður komið saman í þessum sama sal, hefðu verið fluttar þar bænir á hverjum degi, bænir, sem var „svar- að af náð“. Hann hvatti til þess, að þessi siður yrði tekinn upp að nýju. Tillaga þessi náði ekki fram að ganga. Og var það aðallega fyrir til- stilli manna sem Alexanders Ham- iltons, er óttaðist, að almenningur tæki slíkt sem merki um „ósam- komulag innan þingsins“, sem það var í raun og veru. En uppástunga Franklins varð samt til þess að breyta andrúmsloftinu nokkuð. Menn þeir, sem höfðu átt þar í bitr- um deilum undanfarið, fundu nú innra með sér trú á viðleitni þessa þings þrátt fyrir allt. Tillaga þessi gaf Franklin tækifæri til þess að vara þingfulltrúa við því, ,,að verk þeirra yrðu óspart gagnrýnd og orð- stír þeirra lítill á komandi öldum, ef þeir létu hina smásmugulegu hagsmunastreitu einstakra héraða og fylkja sundra sér“. í öllum þessum umræðum barðist Franklin skilyrðislaust gegn fram- gangi hverra þeirra ráðstafana, sem miðuðu að því að takmarka frelsi ýmissa sérhópa Ameríkumanna og skapa tortryggni milli þeirra. Hann lagðist gegn þeirri uppástungu, að meina skyldi innflytjendum að gegna opinberum embættum fyrstu 14 dvalarár þeirra í Ameríku. Franklin stakk þess í stað upp á því, að bann þetta skyldi aðeins taka til fyrstu fjögurra áranna. Hann sner- ist og enn harðar gegn þeirri hug- mynd að takmarka kosningaréttinn við þá menn, sem eignir ættu. Hann varði einnig það atriði, sem veitti Þjóðþinginu vald til þess að kæra forseta fyrir valdníðslu. Afstaða hans markaðist ætíð af ákafri löng- un hans til þess, að Ameríkumenn mættu nota það frelsi, sem þeir höfðu öðlazt, nota það af ábyrgðar- tilfinningu og gætni. Það varð augsýnilegt, er þingslit Stjórnarskrárþingsins nálguðust, að hin raunverulega hætta var fólgin í þeim möguleika, að hin einstöku fylki mundu hafna hinni breyttu stjórnarskrá. Flestar málamiðlunar- tillögur höfðu aðeins verið sam- þykktar með naumum meirihluta. Og margir þingfulltrúa voru enn ó- ánægðir og sættu sig ekki við orðinn hlut. Því þurfti einhverja „formúlu"
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.