Úrval - 01.09.1970, Síða 24

22
ÚRVAL
hélt Dylan áfram að krefjast þess
að mega vera frjáls og óháður og
lifa sínu einkalífi í friði. Hann neit-
aði að koma fram í sjónvarpsþætt-
inum „Ed Sullivan Show“, þegar
sjónvarpsstöðin CBS vildi ekki le.vfa
honum að syngja ljóð, þar sem hent
var gaman að afturhaldssamtökum
„John Birch Society“. Honum tókst
líka að móðga hina frjálslyndu
„Neyðarmannréttindanefnd“ (Em-
ergency Civil Liberties Commietee),
sem veitti honum verðlaun, en baul-
aði svo á þakkarræðu hans. Hann
hefur aldrei kært sig um að gerast
aðili að skipulögðum baráttuhreyf-
ingum. „Ég er enginn hreyfinga-
maður,“ sagði hann. „Þær eru al-
veg eins og stjórnmálabaráttan. Ég
get ekki tekið þátt í neinni skipu-
legri baráttuhreyfingu."
Aðferðir þær, sem Dylan notar
við lagasmíðina, hafa alltaf verið
óskipulegar, svo að ekki sé meira
sagt. Hann segist hafa samið beztu
lög sín í herbergjum bílahótela og í
bílum. Hann samdi „Stræti ömur-
leikans11 (Desolation Row) sem far-
þegi í leigubíl í New Yorkborg. „Ég
reyni bara að koma laginu á pappír,
þegar það brýzt fram í huga mér,“
segir hann. „Og þegar þau vilja ekki
brjótast fram, læt ég þau eiga sig.“
Þetta kann að vera furðulegt kerfi,
en það hefur samt reynzt honum
vel. „Dylan brýtur öll lögmál laga-
smíðinnar,“ segir gagnrýnandinn
Robert Shelton, „nema þá, að hann
hefur ætíð eitthvað að segja og
segir það á stórkostlegan hátt.“
Tónlist hans þróaðist stöðugt á
óútreiknanlegan hátt. Með hverju
plötualbúmi braut hann nýtt blað og
reyndi nýja leið, eignaðist nýja að-
dáendur og glataði stundum þeim
fyrri. Á þjóðlagahátíðinni í New-
port árið 1965 var hann baulaður út
af leiksviðinu, þegar hann birtist
þar með rafmagnsgítar og söng nú
þjóðlög og alþýðulög sín við undir-
leik uppmagnaðs rokkhljómfalls. En
samt eignaðist hann þá jafnvel enn
fleiri aðdáendur meðal unga fólks-
ins, sem var snortið af hinum nýja
rokkstíl og „psychedeliskum" til-
brigðum og hughrifum hans. Og með
útkomu plötunnar „Herra Tam-
bourinemaður“ (Mr. Tambourine
Man) árið 1965, sem varð geysilega
vinsæl, má segja, að alþýðu- og
þjóðlagarokkinu hafi verið hleypt
af stokkunum, svo að um munaði.
Þessi nýi stíli Dylans hafði áhrif á
fjölda framúrskarandi pop-lista-
mann, svo sem Byrds, Simon og
Garfunkel, Donovan og jafnvel Bítl-
ana. Og velgengni og vaxandi frægð
Dylans opnaði hliðin fyrir þann
fjölda alþýðu- og þjóðlagarokk-
söngvara, sem vinsælir urðu á sjö-
unda tug aldarinnar.
AFLEIÐING SLYSSINS
..Það getur orðið manni byrði, að
það skuli alls staðar vera tekið eftir
manni,“ sagði Dylan kvörtunarrómi,
þegar vinsældir hans tóku að vaxa
um allan helming. „Þess vegna læt
ég mig oft hverfa.11 Dylan fór nú að
,,hverfa“ hvað eftir annað til griða-
staðar, sem umboðsmaður hans á
uppi í sveit, nálægt smábænum
Woodstock, sem er um 90 mílur fyr-
ir norðan New Yorkborg. Hann
hafði unun af að þjóta um sveitirn-
ar þarna í nágrenninu á bifhjólinu