Úrval - 01.09.1970, Page 76

74
verkamennina með merkjamáli. Þá
sagði Sium skyndilega á fullkom-
inni ensku, rólegur í bragði: „ífig
kem frá Ghelas, þar sem ég hef
verið að reyna að stofnsetja skóla.
En þetta er heimaþorp mitt. Þegar
ég heyrði, að amerískur hermaður
væri farinn að hjálpa fólkinu mínu
hérna, mátti ég til með að bjóða
honum hjálp mína. Viljið þér
þiggja hana“?
,,Ja, hvort ég vil“! hrópaði Hugh.
,,Þú ert ekki frá Ghelas . . þú ert
af himnum ofan'-
„ÞÚ GETUR FENGIÐ AÐ TÁKA
ÞÁTT f ÞESSU FYRIR NOKK-
URRA DOLLARA FRAMLAG".
Upp frá þessu þýddi Sium fyrir-
skinanir og leiðbeiningar Hughs
fyrir hina innfæddu. Og nú fór
verkið líka að ganga betur. En sam-
tímis því hlóðust upp skuldir. Þeg-
ar Hugh hafði eytt öllu hermanna-
kaupi sínu í byggingarefni, skrif-
aði hann föður sínum eftirfarandi
bréf, en hann er lögfræðingur í
Kansas City: „Pabbi, ég er kominn
af stað með svolítið hérna suður
frá. Þú getur fengið að taka þátt
í þpssu fyrir nokkurra dollara fram-
lag“. Faðir hans sendi honum ekki
aðeins „nokkra dollara", heldur
sýndi hann ýmsum vinum og kunn-
ingjum meðal starfsbræðra ogkaup-
sýslumanna bréf Hughs og komst
að því, að þeir vildu endilega fá að
leggia eitthvað af mörkum. Og inn-
an fjögurra mánaða var loltið að
reisa litla skólahúsið og búa það
húsgögnum og tækjum. Heildar-
kostnaðurinn var 800 dollarar. Si-
ÚRVAL
um varð auðvitað aðalkennari skól-
ans.
Brátt var Hugh kominn af stað
með allmargar fleiri skólabygging-
ar. En skólabyggingarnar voru ekki
eina viðfangsefni hans. í því sam-
bandi hefur hann þessa skýringu
fram að færa: „Ein þörfin virtist
leiða aðra í ljós. Nú, hvað átti mað-
ur að gera“? Er hann var til dæmis
að reisa skóla í Ghelas, komst hann
að því, að eina vatnsból þorpsins
var í margra mílna fjarlægð. Þorps-
búar urðu að bera allt sitt vatn í
fötum yfir brattan fjallgarð.
Hugh er að vísu enginn jarðfræð-
ingur. En hann vissi samt, að enda
þótt ekkert vatn virðist vera fyrir
hendi á yfirborðinu, þá er samt oft
um vatn að ræða, sé bara grafið
nógu djúpt og á réttum stað. Einn
slíkur staður, sem honum fannst
vera rétti staðurinn til þess að grafa
á, var við rætur risavaxins baobab-
trés. Það gnæfði þarna upp úr al-
gerri gróðurvana auðn, þarsemekki
virtist nokkurt vatn að fá. Hugh
fékk þorpsbúa til þess að bindast
samtökum um að grafa þarna eftir
vatni. Og hissa urðu þeir, þegar þeir
rákust á gnægð tærs- kalds vatns
á 30 feta dýpi. Og nú eru þorpsbú-
ar stoltastir af brunninum sínum,
að vísu að nýja, glæsilega skólan-
um undanskildum.
STAÐUR VONARINNAR.
Snemma árs 1965, mánuði áður
en Hugh átti að losna úr hernum
og halda heimleiðis, tilkynnti hann
föður sínum, að hann væri „kom-
inn af stað með dálítið annað“.
Hann sagðist hafa tekið á leigu lít-