Úrval - 01.12.1971, Blaðsíða 35

HINRIK 8. OG ANNA BOLEYN
33
ur drottningartitilinn. En Anna, í
sínum nýfengna drottningarhroka
og óþolinmæði, hélt áfram að nauða
á því við Hinrik að Katrín væri
þeim báðum til sífelldrar skapraun-
ar. Hún var grunuð um að vera því
ekki frábitin að nota eitur.
Katrín veiktist.
Er hún fann dauða sinn nálgast,
ritaði hún Hinrik bréf, þar sem hún
ávarpaði hann: ,,Minn ástkæri herra,
konungur og eiginmaður." Það var í
rauninni erfðaskrá, því að ensk eig-
inkona hafði engan rétt til að ráð-
stafa sinni eigin eign, og Katrín
leit að sjálfsögðu á sig sem eigin-
konu. Hún sagði Hinrik, að hún
fyrirgæfi honum, og bað hann að
sjá fyrir Maríu dóttur þeirra, eina
barninu, sem var á lífi. Enn fremur
bað hún Hinrik að sjá fyrir þernum
sínum— það er ekki svo mikið, sagði
hún, því að þær eru aðeins þrjár.
Og svo dó hún. Það hefur aldrei
sannazt, hvort hún dó náttúrlegum
dauða eða af hægfara eitrun.
En dauði hennar, svo mjög sem
hans hafði verið óskað, varð Önnu
samt að engu leyti til gleði. Hinrik
bar enga sorg eftir Katrínu, enda
hélt hann því fram, að hún hefði
aldrei verið eiginkona sín, og Anna
og hann fóru á dansleik í Ijósgulum
klæðum. En skömmu síðar fækkaði
þeim stundum meir og meir sem
Anna sá hann. Hann var aftur far-
inn að litast um meðal hirðkvenn-
anna, og hann var farinn að gefa
Jane Seymour gjafir, ungri og
prúðri stúlku, af góðum ættum, með
fáeina dropa af konunglegu blóð í
æðum.
Stærsta von Önnu var ennþá sú,
að fæða Hinriki son og hún var fagn-
andi er hún var aftur að því kom-
in að eignast barn. Það var árið 1536,
á þriðja ári eftir giftingu þeirra.
Daginn fyrir giftingardaginn, hinn
25. janúar voru Önnu borin þau
tíðindi á ruddalegan hátt, að Hinrik
hefði fallið af hestbaki svo hastar-
lega, að þeir, sem horfðu á slysið,
óttuðust að hann hefði beðið bana.
Af völdum lostsins, sem Anna
hlaut, fæddi hún fimm dögum siðar
annað barn sitt — son, andvana.
Hinrik náði aftur fullri heilsu,
en hann hafði misst allan áhuga á
Önnu Boleyn.
Það voru óvinir Önnu við hirðina,
sem að lokum komu henni fyrir
kattarnef. Maður að nafni Mark
Smeaton var lokkaður í miðdegis-
verðarboð á heimili ráðgjafans,
Thomasar Cromwells, og þar var
hann pindur til sagna, unz hann
játaði að hafa verið elskhugi Önnu
Boleyn, og þegið gjafir af henni.
Cromwell sendi boðbera til Hin-
riks með fregnina.
Næsti dagur var 1 .maí, og Hinrik
var ásamt Önnu á leikvanginum
hjá Greenwich og horfði á burtreið-
ár. Á meðai þeirra, sem tóku þátt
í burtreiðunum var maður af nafni
Norris. Hinrik hafði fengið orðsend-
ingu Cromwells, en sat þögull við
hlið konu sinnar og gaf henni gætur.
Hann veitti því athygli, að það
var einkum Norris, sem hún brosti
við á leikvanginum.
Á leiðinni heim rauk Hinrik upp.
Hann bar það upp á Önnu að hún
fremdi hjónabandsbrot með Norris.
Hann lét taka Norris fastan.
Upp frá því gekk málið hröðum